Autorondreis Mexico
Cancun – Isla Holbox – Puente Las Coloradas – Valadollid – Uxmal – Campeche – Palenque – Xipjil – Bacalar – Akumal – Playa Mujeres
Ontdekkingen in Mexico: Van Tempels tot Schildpadden
Na 25 dagen rondreizen in Mexico zit ons avontuur er helaas weer op. Ik neem jullie graag mee terug naar deze fantastische reis die ik samen met mijn gezin in een eigen huurauto heb gemaakt. Het is natuurlijk een lang verslag geworden, vooral omdat ik veel details wil melden die belangrijk zijn als je naar Mexico gaat en die ik vooraf niet kon vinden op blogs en in reisinformatie. En kijk vooral onder de kopjes die ik gemaakt heb van de hoogtepunten, om te vinden wat je interessant vindt.
We gaan vanaf Brussel met een rechtstreekse vlucht van TuiFly naar Cancún. En hoewel we met twee uur vertraging vertrekken, vliegen we bijna alle tijd in en landen met maar 20 minuten vertraging. De vlucht duurt ongeveer 10 uur en het is aan te raden om bij TuiFly of nooduitgang te boeken of comfort klasse, want de stoelen in de economy zijn voor mij zelfs erg krap (en ik ben maar 1.70 meter lang). Dat kost dan €42,- per enkele reis per persoon extra, maar is het meer dan waard, omdat de vlucht best lang duurt. Tijdens de vlucht krijg je 2x een kleine maaltijd en een non-alcoholisch drankje, en voor meer of iets anders betaal je extra.
Als we landen gaat het redelijk snel tot we buiten zijn, omdat we online al het aankomstformulier hadden ingevuld, waardoor dat in het vliegtuig niet meer hoefde. Ook had ik voor vertrek al de belasting voor bezoek aan Mexico betaald en dit formulier heb je ook nodig voor de terugreis. Kosten zijn 19,80 dollar per persoon.
We halen onze huurauto op en rijden naar ons kleine villaatje tussen de luchthaven en de stad van Cancún. In het donker is het nog even zoeken, maar uiteindelijk vinden we het huisje. De eigenaren hadden vooraf een boodschappenlijst gestuurd, die ik kon invullen, en waren zo vriendelijk om voor twee dagen boodschappen te doen. Daardoor waren we voorzien toen we aankwamen.
Snorkelen rond Isla Mujeres
Onze dag begint vroeg door de jetlag die we hebben, want in Nederland is het zeven uur later. Vandaag hebben gaan we snorkelen en bezoeken het eiland Isla Mujeres, waar we een tour geboekt hebben. We rijden naar de afgesproken ophaalplek, maar omdat googlemaps de wegwerkzaamheden niet kent, duurt het wat langer. We hebben de I am free tour geboekt, lunch en drankjes zijn dan inclusief. Bij de haven waren zoveel bootjes, dat we blij waren dat we op het kleinste bootje zaten (max 25 personen), op veel andere boten waren meer dan 100 personen. Zorg wel voor een goede zonnebrandcrème, een handdoek en petje, want je verbrandt anders levend.
De eerste stop is het snorkelen. Je bent verplicht om achter de gids aan te snorkelen. De boot zet je namelijk af aan de ene kant van het rif en pikt je aan de andere kant weer op. Er is enorme stroming en je mag alleen maar snorkelen als je kunt zwemmen. Iedereen is verplicht een zwemvest te dragen, wat het drijven wel weer gemakkelijker maakt. Je mag niet duiken, dat vinden de jongens jammer, maar dat kan natuurlijk niet met je zwemvest aan. Naast de kleurige, prachtige vissen en koralen, zijn er beelden in de zee geplaatst waar het koraal zich aan vastmaakt.
Eilandverkenning op Isla Mujeres
Na het snorkelen is het tijd om het eiland te verkennen. Isla Mujeres is een klein eilandje en te voet kun je alleen het stadje bekijken waar je aanlegt. Het is mogelijk om een scooter, quad of fiets te huren, maar wij hebben geen behoefte om het eiland verder te verkennen. We waren eigenlijk veel te lang op het eiland, 8 uur lang op het schip, terwijl de tour 5 uur duurde. We hadden liever nog wat langer gesnorkeld dan het stadje te bezoeken, beetje jammer. Bij thuiskomst in de villa nemen we nog even een duik in het zwembad om het zout van ons af te spoelen. Afkoelen doe je daar niet, want het water in de zee, en ook in het zwembad zijn heel warm.
Cancún: zwemmen met walvishaaien
Vandaag zeer vroeg op, geen probleem, want we hebben nog steeds een jetlag. We rijden naar de haven, waar we ons om zeven uur moeten melden. Na een kort ontbijt vertrekken we in een kleine speedboot, aan boord is nog een gezin, uit Amerika, totaal mogen er tien personen op de boot. Op volle snelheid duurt het 1,5 uur om bij de walvishaaien te komen. Ik had gelukkig geen last van zeeziekte door mijn reisbandjes (sea bands), dus ik was helemaal in mijn nopjes. In het gebied waar ze de walvishaaien spotten, moet je eerst een tijd ronddobberen tot ze gevonden zijn. We zijn niet de enige toeristenboot, er zijn een stuk of 90 van die bootjes, die allemaal naar een punt varen om ze te vinden. Zodra ze gespot zijn, vaart iedereen daarheen. In juli en augustus vind je de meeste walvishaaien, zo’n 20-40 per dag. De bootjes cirkelen om de walvishaai heen en per keer mogen er twee mensen in het water en een stukje meezwemmen. Dit wordt 2x herhaald, ofwel je mag 2x zwemmen met de walvishaai, en als iedereen geweest is, vaar je terug naar Isla Mujeres om daar nog wat te snorkelen en te lunchen.
De bootjes worden goed in de gaten gehouden door de kustpolitie en dat is maar goed ook. Ik vond het achteraf een drukke bedoening en had niet verwacht dat er zoveel toeristenboten zouden zijn. Maar het was een hele beleving om te doen, de jongens waren heel erg onder de indruk en vonden 1x zwemmen wel genoeg.
Isla Holbox
We verlaten onze villa in Cancún en rijden naar de haven van Chiquilá in twee uur tijd. Vanaf hier vertrekken twee verschillende ferry’s naar Isla Holbox. De prijzen van de ferry’s zijn gelijk, dus je kunt gewoon de eerste nemen die gaat. Wij kopen een retourtje, dat net iets goedkoper is, maar dan moeten we de tijd voor de terugweg goed in de gaten houden (ze varen ieder uur). Het eiland is in principe autovrij, er zijn alleen golfkarretjes en fietsen om je te verplaatsen. Wij huren voor een paar uur een golfkarretje en aan vijf uur heb je meer dan genoeg om het hele eiland te bekijken. De straten zijn door de regen van afgelopen dagen erg modderig en daardoor is het een heel avontuur. Naast de prachtige stranden, kleurige winkeltjes en gezellige straatschilderingen, is het gewoon een heerlijk eiland om een week te verblijven. Persoonlijk vond ik dit een van de leukste plekjes, zeker als je graag op één plek wilt verblijven in Mexico.
Puente Las Coloradas: tijd voor Flamingo’s en roze meren
Na terugkeer op het vasteland, rijden we verder naar Puente de las Coloradas, waar de flamingo’s en roze meren op ons liggen te wachten. De rit vanaf Chiquila duurt ongeveer drie uur. Het is niet de afstand die de rit zolang maakt, maar de wegen zitten vol gaten en drempels. Je rijdt door kleine dorpjes en over verlaten wegen, omringd door veel vlinders die als sneeuw voor je op de weg vliegen.
Omdat we in de middag een afspraak hebben bij de brug voor Las Coloradas, en nog even de tijd, gaan we eerst lunchen in Rio Lagartos. Een klein stadje aan de kust. Misschien was dit net een betere plek geweest om te overnachten dan in Puente Las Coloradas, hier is het wat gezelliger druk en er zijn wat meer restaurantjes. Na de lunch ontmoeten we onze Kaptein Marin, die ons meeneemt op een boottocht van 1,5 uur over het kanaal tussen Rio Lagartos en Puente Las Coloradas. Tussen de mangroves (bomen en struiken in het water) zoeken we naar krokodillen en op het meer zien we ontzettend veel roze flamingo’s. We hebben geluk, want de flamingo’s hebben zich verzameld aan het begin van het ondiepe meer. De boten kunnen het meer niet op, daarvoor liggen ze te diep.
De roze meren zijn een verhaal apart, want ze zijn alleen te bereiken met een dure tour en dat stond niet zo duidelijk in blogs en informatie. Daarnaast zijn ze niet het hele jaar roze en het werd me ook niet duidelijk wanneer dat dan wel zo is. Tijdens ons bezoek waren alleen de achterste twee roze, en moest je dus de duurste tour boeken om ze te zien. Daar hadden we geen zin in en tijd voor, dus hebben we ons beperkt tot een foto van een licht gekleurd meer en de roze riviertjes die we de zee in zagen lopen.
Valladolid: kleurrijke huizen en historische stad
We vervolgen onze reis richting Valladolid. Maar eerst willen we een bezoekje brengen aan Ek Balem, een oude Maya-stad in Yucatan. De tweede teleurstelling vandaag en gelukkig is het bij twee in totaal gebleven. De toegangsprijs voor het complex was namelijk ruim 460 pesos (ongeveer 25 euro) per persoon. We hadden niet veel contant geld, pinnen is daar moeilijk en we wilden nog andere dingen doen, dus zijn we weggegaan.
Voordat ik verder ga nog een waarschuwing voor de Mexicaanse verkooptrucs voor toegang tot tempels en cenotes. We trapten er de eerste keer in en betaalden veel te veel voor een cenote, een ondergronds waterparadijs, terwijl de prijs dan later bij de ingang veel lager is. Hoe gaan deze praktijken in zijn werk? Wanneer je bijna bij de ingang bent van een attractie, staan er mensen langs de weg die je aanhouden. Ze staan bij een huisje waar op staat ticket office. Heel verwarrend, want het lijkt officieel. Vervolgens geven ze je prijzen en opties van dingen die je daar in de omgeving kunt doen. Ze geven je tips en laten je een kaartje kopen. Zo hebben wij een kaartje gekocht voor een hele mooie rustige cenote, waar we lekker hebben gezwommen en een mooie grot hebben bekeken, maar achteraf zagen we dus de prijsverschillen. Nooit meer gedaan natuurlijk.
Als we eenmaal uit de cenote komen, breekt de hel los en komt het water met bakken uit de lucht. We rijden 30 km per uur met de ruitenwissers op vol om bij ons hotel te komen. Best spannend als je bedenkt hoe slecht de weg is vanwege de vele gaten. Na een half uurtje bereiken we de stad en vinden ons hotel dat midden in het oude centrum ligt. Gelukkig heeft het een privéparkeerplaats.
Valladolid is een kleurrijke stad met smalle straatjes en overdag heel toeristisch. Maar aan het eind van de middag vertrekken alle tourbussen en hebben we de stad bijna voor onszelf. We slenteren wat door de straatjes en zoeken een lekker restaurant voor het diner. Helaas blijft het regenen die middag, maar de stad blijft mooi. De volgende ochtend schijnt de zon en dan is de stad nog mooier. We rijden nog wat rond voor we via Uayma naar Cenote Ik Kil rijden. Uayma heeft alleen een heel mooi oud kerkje, het stadje zelf stelt verder niets voor, maar wel zie je iets van het echte Mexicaanse leven.
Betovering in Cenote Ik Kil
Cenote Ik Kil is een juweel onder de cenotes van Mexico. De prijs voor een ticket inclusief een heerlijke lunch (pakket 2) komt op 400 pesos per persoon (ongeveer 21 euro), de meerprijs viel ons erg mee. Belangrijk is dat je de cenote bezoekt voor de grote tourbussen arriveren. Ze bezoeken eerst de ruïnes van Chichen Itzá en gaan daarna hier zwemmen. Wij waren er om 11.00 uur en dat was precies voor de grote drukte. Na een uurtje te hebben rondgedobberd gaan we lunchen. In de cenote is het verplicht om een zwemvest te dragen, dat is overal zo, en inbegrepen in je pakket (net als een kluisje en kleedkamers).
Chichén Itzá: tempels uit de Maya tijd
De volgende ochtend gaan we al vroeg naar de beroemde ruïnes van Chichén Itzá. Ons plan? De hitte voor zijn en de drukte ontwijken. Met een vroege start en wat contant geld op zak (of pinnen, want dat kan hier ook), staan we ongeveer een kwartier in de rij en kunnen voor 416 pesos (ongeveer 22 euro) per persoon naar binnen. Je kunt ook een gids huren die je alles vertelt over de Maya’s en de ruïnes, maar wij hebben zelf over het complex gestruind. Na 2,5 uur hebben we alles gezien en gaan via het stadje terug naar het hotel. In het stadje scoren we een broodje en eten dat op in onze hotelkamer. Daarna is het tijd voor het zwembad en een lekker boek. Even ontspannen.
Izamal: de gele stad
Met een kleine omweg gaan we vandaag naar Uxmal. Met een omweg, omdat we hadden gelezen dat je zeker even moet stoppen in Izamal. De magie van Izamal, waar het oude centrum helemaal geel gekleurd is. Hier lijkt de tijd wel een beetje stil te staan. We lopen door de straten en bewonderen de kerk met z’n grote binnenplaats. Als laatste beklimmen we de ruïnetempel, voor de verandering hoef je hier niets voor te betalen. De route gaat verder langs de rand van Merida, waar het weer even heel druk op de weg is, maar daarna zijn de wegen weer leeg. De totale reisduur van Chichen Itzá naar Uxmal is 3,5 uur inclusief de omweg via Izmal.
Uxmal: verborgen schat in de Jungle
Aangekomen in Uxmal, besluiten we gelijk naar de ruïne te rijden, aangezien het al wat later op de dag is hopen we dat het niet zo druk is. De donkere wolken doen ons wel even twijfelen, want ook hier is de toegang duur, 495 pesos per persoon (ongeveer 26 euro) en het zou zonde zijn als het hele bezoek in het water valt. Maar we hebben geluk, het blijft droog.
Uxmal verraste ons met zijn prachtige tempels verscholen in de jungle. Een minder bezochte plek, maar zeker niet minder indrukwekkend dan bekendere bestemmingen. Ook hier mag je niet meer klimmen op de tempels, al moet je soms wel stukjes over de muren klimmen om je route te vervolgen. Deze staat overigens heel goed aangegeven via pijltjes. Dit is een complex waar ontzettend veel leguanen zitten, dus houd je ogen goed open. Ondanks dat er veel touwen bij de trappen staan, kun je toch dichtbij de muren komen om goede foto’s maken van de beelden. De beelden zijn ook beter bewaard gebleven dan in Chichén Itzá. Je kunt hier ongeveer een uur rondlopen, dan heb je alles wel gezien en doordat er bijna geen mensen zijn, konden we hele mooie foto’s maken.
Campeche: kleurrijke oude binnenstad met z’n smalle straatjes
Na een nachtje Uxmal gaan we richting Campeche, maar onderweg komen we heel veel ruïnes tegen en kiezen er twee uit om nog te bezoeken.
De eerste is op een kleine 20 minuten van Uxmal, de ruïnes van Kabah. Als we hier aankomen is er nog helemaal niemand. Na de toegang te hebben betaald van 75 pesos (ongeveer 4 euro), mogen we zelf rondlopen en stukken omhoog klimmen. Ook hier zijn wel touwtjes gespannen, maar je moet stukken van de tempels beklimmen om de route te vervolgen. Hier zijn de uitgehouwen beelden en vormen nog beter zichtbaar en je kunt ze zelfs aanraken. Een prachtig mooi complex.
Door naar Labná. We moeten een stukje van de weg en komen weer enorme gaten in de weg tegen. Goed opletten dus. Helemaal op het einde van de weg, parkeren we de auto en betalen 70 pesos (3,75 euro) per persoon. Hier zijn wel wat mensen, maar daar kunnen we gemakkelijk omheen. Dit complex ligt op een groter terrein en er staan geen bordjes over klimmen, dus we bekijken het van alle kanten.
Dan is het nog 2,5 uur rijden naar het charmante Campeche. We beginnen bij de Walmart om boodschappen te doen voor de komende twee nachten, want we hebben een klein privé-huisje midden in het oude centrum. Als we het huisje eenmaal gevonden hebben en de deur open doen, worden we helemaal gelukkig, het is echt leuk Mexicaans ingericht en heeft een geweldige sfeer. Het ontbreekt aan niets, zelfs een wasmachine / droger, wat nodig is want we zijn inmiddels door al onze kleren heen. Ook heeft het huisje twee fietsen, waar we de volgende dag gebruik van maken, een leuke manier om het stadje en de kust te verkennen. Voldoende water is noodzaak, want het is heel warm.
Een boete wegens fout parkeren
Tijd voor een onverwacht avontuur! Een boete op de voorruit en een ontbrekende nummerplaat zorgden even voor paniek. Onze appartement-verhuurder wist gelukkig hoe en wat en vertelde ons dat het verboden is om bij de gele lijn te parkeren (er zijn erg veel regels en die veranderen steeds, ook weer goed opletten dus). Hij vertelde ons dat we bij het politiebureau, op 15 minuten van het oude centrum, de boete moeten betalen om de nummerplaat terug te krijgen. Helaas was het politiebureau gesloten om 15.00 uur en we kwamen na vieren aan. Volgende ochtend om 8.55 uur waren we dus bij het politiebureau, waar niemand Engels spreekt en het zat er vol met lokale mensen die allemaal iets moesten. Ze begonnen een kwartier later, 9.15 uur, we werden met handen en voeten geholpen. Na de controles werd het bedrag van de boete 400 pesos (20 euro) gehalveerd, omdat we binnen een week betaalden en kregen we ons nummerbord meteen terug. Wij weer een ervaring rijker.
Palenque: Mayastad en jungle experience
De rit van Campeche naar Palenque duurt ruim vijf uur. Best vermoeiend, aangezien de wegen vrij recht zijn en er veel vrachtwagens rondrijden. We moeten dus steeds inhalen en goed op de kuilen letten. Voorbij Merida en in de buurt van Tulum zijn de wegen wel een stuk beter onderhouden dan rond Cancún. Onderweg stoppen we een keer in een soort wegrestaurant, een tip die we hadden gekregen van onze verhuurder.
We slapen in een hotel midden in de jungle, net iets buiten de stad. Uit het niets kwam er ineens een kleine orkaan overwaaien. We zaten rustig in het restaurant en het leek net of de daken van de huisjes werden gerukt met een stortvloed aan regen. Er waaiden een paar enorme bomen om en de dagen erna, dat we hier nog verbleven, waren ze bezig om de ravage op te ruimen. We kwamen voor de oude tempels en gingen er vroeg heen, omdat er bijna geen parkeerplaats bij de ingang is. Gelukkig vonden we nog een plekje en betalen 50 pesos om te parkeren (bijna 3 euro). De toegang tot dit complex kost 417 pesos (22,50 euro) voor 4 personen en iets aan belasting bij een ander loket, waarna je gratis in het museum kunt.
We laten ons dit keer toch verleiden om een gids te huren voor ruim 2,5 uur. Hij neemt ons mee over het complex en daarna gaan we de jungle in waar ruïnes verstopt liggen. Hij vertelt ons over de verschillende planten en dieren. Zeven brulapen proberen ons weg te krijgen door vanuit de boom op ons hoofd te poepen, hun manier van mensen wegjagen. Daarnaast zien we nog een ander groot bruin beest, waarvan we de naam die de gids noemde, niet meer herinneren. Eenmaal terug uit de jungle, rijden we naar het museum en kijken daar nog even rond. Inmiddels zijn we oververhit en is het tijd voor het zwembad.
Profesor Roberto Barrios-watervallen
Vandaag een rustig dagje, we worden wakker en gaan richting de supermarkt voor een ontbijtje en een lunch voor als we terug zijn in het hotel. Daarna gaan we met de auto de bergen in. Een klein stukje van de Chiapass om naar een paar superleuke watervallen te gaan. Het gaat langzaam, omdat we soms redelijk stijl gaan en er ook veel vrachtwagens rijden. Inhalen is vrijwel onmogelijk. Wanneer we afslaan richting de watervallen stuiten we op een roadblock waarover we gelezen hebben. De mensen hier blokkeren de weg en willen geld. We betalen 10 pesos (50 eurocent) om door te mogen. Bij de waterval zelf betalen we 40 pesos (ongeveer 2 euro) per persoon voor de toegang. Op veel blogs hadden we gelezen dat de noordkant van de rivier het mooist is, dus voor de brug slaan we een pad in en komen zo op de parkeerplaats. Omdat we vroeg zijn, hebben we de watervallen praktisch voor onszelf. Je kunt je hier omkleden, maar wij hebben onze zwemkleding al aan. Zorg zeker ook voor waterschoenen, want je loopt stukken door de jungle van waterval naar waterval. Door alle regen is het water helaas niet zo mooi blauw als we op de foto’s gezien hebben. De mannen wagen zich nog aan een korte zwem, maar vinden het toch te spannend aangezien het water niet helder is en je niet kunt zien wat er allemaal zwemt.
Calakmul: verborgen ruïnes in de jungle
Van Palenque naar Xpujil is het wederom een rit van ruim vijf uur. Onderweg vinden we een klein Mexicaans tentje voor de lunch waar we een uurtje pauzeren om bij te komen. Xpujil is je uitvalsbasis om de ruïnes van Calakmul te ontdekken. Het plaatsje zelf stelt niets voor en gelukkig hebben we in Palenque nog wat boodschappen gedaan voor we vertrekken. We slapen de komende twee nachten in een huisje in de jungle, helaas voor de jongens zonder zwembad.
De volgende ochtend gaat de wekker al vroeg, want Calakmul kan alleen bezocht worden in de ochtend (tussen 7.00-13.00 uur), waarbij je tot 11.00 uur door de poort kunt. We vertrekken om zeven uur, de eerste 40 minuten rijden we over de goed verharde tweebaansweg, maar de laatste 60 kilometer wordt de weg een stuk slechter. De rit vanaf Xpujil naar de ruïnes duurt daarom twee uur (enkele reis). Ik had veel reisblogs gelezen over deze slechte weg en zijn vele gaten, maar ik vind het reuze meevallen. Je kunt er gemiddeld 50 km per uur rijden en het is een smalle weg, dus als je een tegenligger tegenkomt moet je echt even stoppen. Door de zon en de schaduw van de bomen zijn de grote gaten moeilijk te zien, maar door rustig te rijden zie je ze op tijd,. Daarnaast rij je door de jungle en zie je allerlei dieren, wat de rit erg leuk maakt. We zien herten, een paar toekans en een mooie grote gekleurde loopvogel.
Bij de kleine parkeerplaats staan al veel auto’s, het is dus niet meer zo rustig als de blogs zeiden en we betalen onze tweede keer toegang. De totale prijs voor het bezoek aan Calakmul is 260 pesos (14 euro) per persoon die je in drie delen betaalt, twee keer bij de slagboom en één keer bij het betreden van het complex.
Het complex is enorm afgelegen, wat het echt bijzonder maakt en we vonden dit de mooiste ruïnes die we bezocht hebben. Je mag op alle ruïnes klimmen en van bovenaf heb je een geweldig uitzicht over de jungle. In die hitte is het wel een hele klim omdat de treden niet allemaal gelijk zijn. Wel is het met mijn hoogtevrees goed te doen, alleen naar beneden moet je op je billen, dat maakt het minder eng.
Inclusief heen en terug rijden zijn we van ’s morgens 7.00 uur tot ’s middag half 3 bezig geweest. Tip: neem eten en voldoende water mee, want je kunt er nergens iets kopen (dat kan pas weer als je terug bent op de gewone weg). En doe de wandeling rond het meer niet, die onderweg staat aangegeven, want het meer is niet te zien door de droogte. Er staan wel waarschuwingsborden ‘pas op voor panters’ dus je mag niet van de paden af. Maar afgezien van veel mieren en nog veel meer muggen en horzels, hebben we verder niets gezien.
Becán: juweeltje in de jungle
Bij Xpujil liggen nog een paar ruïnes en voordat we richting Bacalar rijden besluiten we er eentje uit te kiezen. Gezien alle teksten besluiten we naar Becán te gaan en dat is een goede keus. Wat een mooi klein en rustig complex. We lopen hier dan ook lekker rond en klimmen en klauteren op alle ruïnes. Omdat niets is afgezet kunnen we overal goed bij om foto’s te maken. De beelden op deze tempels zijn goed bewaard gebleven. Je ziet zelfs soms nog stukjes rood, aangezien de tempels heel vroeger allemaal rood zijn geweest.
Magisch Bacalar: het meer met zeven kleuren blauw
Bacalar, een pareltje net als Isla Holbox, straalt een ontspannen sfeer uit. In het centrum wachten schatttige winkeltjes waar je na een avondje eten even lekker kunt struinen. Het water is heel helder en prachtig blauw, in maar liefst zeven tinten. We komen iets te vroeg aan in Bacalar na de twee uur durende rit vanaf Xpuijl en hebben nog geen lunch gehad. Via enkele blogs vinden we een heerlijk restaurant (Enamora), en genieten van het eten dat onze buikjes tevreden vult. Vervolgens rijden we naar ons hotel. Bij aankomst, nadat we zijn ingecheckt, genieten we op ons terras van een geweldig uitzicht over het meer. Wow, het is net een ansichtkaart.
Ons hotels heeft een handige tip bij de paar kano’s die ze bieden: als je vroeg opstaat en bij zonsopgang het water op gaat, is de wind meestal nog rustig. En dus hebben we de wekker gezet en zijn we, met de zon die langzaam opkomt, al peddelend het meer op gegaan. We peddelen heerlijk een uurtje rond langs de cenotes en de eilandjes. Tegen de tijd dat we terugkomen steekt de wind alweer aardig op.
Vervolgens nemen we de auto richting het centrum en strijken neer bij hetzelfde heerlijke tentje waar we gisteren ook hebben gegeten. Na het ontbijt rijden we richting Los Rapidos, een geweldige plek om te snorkelen, je moet wel je eigen snorkels meenemen. De enige manier om er te komen is via de Beachclub Los Rapidos en de toegang is 200 pesos (11 euro) per persoon en 50 pesos (2,70 euro) voor een kluisje en een zwemvest, hoewel het niet verplicht is om deze te dragen. Het is handig om meteen om 10.00 uur aan te komen, dan zwem je bijna alleen en is het water nog helder. Kom je later, dan moet je verder weg parkeren, in de rij staan om naar binnen te gaan en is het water troebel door al het zand dat opstuift van de mensen die op de bodem lopen. Je mag hier de hele dag blijven als je wilt. Wij zwemmen ongeveer zes keer de stroomversnelling af en gaan dan terug naar het hotel, om de rest van de dag rustig aan te doen. De jongens vissen nog wat vanaf de steiger en zwemmen een beetje in het meer.
Maya Ruïnes van Tulum: tempelcomplex aan de zee
De rit van Bacalar naar Tulum duurt drie uur met onderweg een paar vreselijke regenbuien, waardoor we niet sneller kunnen dan 30 km per uur (in plaats van 100 km). Het zicht is weg, maar de auto meteen weer schoon van alle stof uit Calakmul.
Eenmaal bij Tulum is het een flinke drukte bij de ingang, door de vele winkeltjes, gidsen en verkopers die proberen om je dure tickets te verkopen. We parkeren de auto op een grote parkeerplaats voor 150 pesos (8 euro). Dan is het even zoeken naar de goede ingang en uiteindelijk vinden we de eerste ticketbox een beetje achteraf, voorbij alle winkels en rechts van de weg naar de ruïnes. Omdat we nog geen bandje (ticket) hebben gekocht, worden we steeds tegengehouden. Het bandje voor het Nationale park kost 58 pesos (3 euro) per persoon en dan is het nog 1 km lopen naar de ingang van het complex. En hier betaal je nogmaals 98 pesos (5 euro) per persoon voor de toegang tot het complex waar de ruïnes liggen.
Eerlijk gezegd vonden we dit een van de minst mooie complexen die we hebben gezien. Het was ook al 37 graden en we liepen snel langs de ruïnes en de zee. Er waren veel leguanen, die zo gewend zijn aan mensen dat ze rustig bleven zitten voor foto’s. Na een half uur hebben we genoeg gezien en zoeken verkoeling in de auto en bij de supermarkt. In Akumal hebben we namelijk een groot appartement aan het strand en in de buurt is niet veel, dus kopen we eten en drinken in voor de komende 2 dagen.
Akumal broedseizoen van de zeeschildpadden
Ons appartement ligt werkelijk pal aan het strand van Akumal, en het is heel gaaf om te zien hoe de schildpadden hier gewoon op het strand komen. Wat we niet wisten, is dat van juni tot augustus het broedseizoen is, en het duurt zo’n 50-60 dagen voordat de schildpadjes uit hun eitjes kruipen. We hebben dus het geluk gehad om met eigen ogen een klein schildpadje uit het ei te zien komen en ook om de grote moeders het strand op te zien komen om hun eieren te leggen. Dit alles zonder andere toeristen om ons heen – we zijn praktisch alleen. Het strand wordt wel in de gaten gehouden door vrijwilligers die de nesten markeren en alle gegevens noteren.
Ik mocht een paar uur doorbrengen met een van deze vrijwilligers. Samen hebben we twee nesten opgegraven en ervoor gezorgd dat meer dan 150 kleine schildpadjes veilig de zee bereiken, zonder dat de vogels ze opeten. En alsof dat nog niet genoeg was, op de eerste avond van ons verblijf kwamen er zelfs twee grote schildpadden het strand op, recht voor onze deur, om hun eieren in een nest te leggen. Het was prachtig om dit van een afstandje te bekijken. Hier geen dure tours of massa’s toeristen, zoals je dat wel eens ziet in Costa Rica, gewoon genieten van de natuur.
Playa Mujeres: bijkomen van de reis
Onze laatste paar nachten blijven we in Playa Mujeres net boven Cancún. Voordat we daar aankomen, stoppen we nog even in Playa del Carmen en scoren wat souvenirs. Parkeren in de stad is tegen betaling, maar wij zetten de auto in Walmart in de garage en dan is het gratis. Je moet dan wel een kleine 10 minuutjes naar het centrum lopen. De verkopers spreken je aan met ‘Hey, I know you from the hotel’. Ja tuurlijk, we zitten hier niet in een hotel….
De rit vanaf Akumal naar Playa Mujeres duur 2,5 uur. In Playa Mujeres zitten we in het all-inclusive hotel Dreams. Een prachtig hotel aan het strand met heel veel zwembaden, heerlijke restaurants, wat glijbanen en een centrum om met dolfijnen te zwemmen. Het is best duur, maar omdat we de mogelijkheid hebben, doen we het toch. Houd rekening met zo’n US $400,- voor een gezin (4-6 personen). Je mag zelf geen foto’s maken. Ook hiervoor mag je weer flink in de buidel tasten. We hebben hier in ieder geval heerlijk genoten de laatste dagen van onze mooie reis door Mexico. Echt een waardige afsluiter.
Laat jouw reis door Mexico regelen door de Reisverrijker!