Autorondreis West USA

Los Angeles – Las Vegas – Grand Canyon – Monument Valley – Antelope Canyon – Bryce Canyon – Zion NP – Valley of Fire – Rhyolite – Death Valley – 100 Gaint Trail – Yosemite NP – San Francisco

 

 

Los Angeles to Vegas

Vanaf Düsseldorf reizen we via Londen naar Los Angeles. Een reis van bijna 24 uur incl. douane, ophalen auto en het nachtelijke ritje naar ons mooie hotel. Fijn dat de vooraf bestelde telefoonkaart netjes voor ons klaar ligt bij de receptie. Zo hebben we de hele reis gewoon internet. Altijd handig als we even de route willen opzoeken of dat ene leuke plekje wat we thuis al gevonden hadden. We duiken snel onder de wol, omdat we op zijn van vermoeidheid. Ondanks de goede vlucht met British Airways.

We zijn natuurlijk op tijd wakker, lekker even douchen en dan naar Santa Monica Beach voor een ontbijtje en wat rondkijken. De volgende stop is Hollywood Blvd, waar we even de sterren bewonderen.  Om zo dicht mogelijk bij de letters te komen rijden we Hollywood in en dat lukt aardig.

Tegen de middag rijden we naar Las Vegas. Een rit van 4 uur. Net voor Las Vegas is een gek kunstwerk gemaakt. Als je het niet weet, rij je er zo langs en zie je het niet eens vanaf de snelweg. Ik was er op gestuit tijdens het vele zoeken op Google, naar dingen die we op deze reis niet mochten missen. Het kunstwerk staat zo’n 20 minuten buiten Las Vegas op de route vanaf of naar Los Angeles.

Als we in Vegas aankomen blijkt het een drukte van jewelste. Dat is het natuurlijk altijd al, maar nu is er een of andere grote hockeywedstrijd en kan Vegas kampioen worden. De jongens nemen een frisse duik in het zwembad, ondanks dat het hier zo’n 30 graden is, vinden ze het toch te koud en zijn ze er snel klaar mee.

Vanavond nog even snel de Las Vegas Strip op  (de boulevard waar alle bekende casino’s en hotel liggen) om alle gekte te bekijken, voor we tegen negenen waarschijnlijk weer instorten door de jetlag.

Grand Canyon

We vertrekken lekker vroeg uit Las Vegas. De jetlag is nog goed van kracht. Eerste stop is het Las Vegas Sign. Omdat we zo vroeg zijn, is het er rustig en kunnen we zonder rij foto’s maken.

Dan een klein uurtje door naar de Hoover Dam. We rijden met de auto over de dam en maken boven een fotostop (hier kun je gratis parkeren, maar er is niet veel plek) en rijden terug naar de Lookout. Hier kun je op de brug lopen……als je geen hoogtevrees hebt.

Het is daarna nog ruim 4 uur naar de Grand Canyon. Om 16 uur hebben we een helikoptervlucht gepland. We zijn op tijd, dus gaan eerst inchecken in ons hotel dat centraal in het park ligt. Het waait flink en de dame van de receptie is verbaasd dat we in de heli gaan vandaag. Ze geeft aan even te bellen. En inderdaad alle vluchten zijn geannuleerd. De plannen moeten dus gewijzigd worden. Aangezien onze kamer ook nog niet klaar is, gaan we alvast wat uitzichtpunten bekijken. De wind maakt het erg fris. Maar de zon is erg mooi op de canyon en daarom genieten we die avond van een hele mooie zonsondergang.

De volgende ochtend wederom vroeg wakker. Wel minder wind, dus vliegen gaan we zeker. Maar eerst naar nog wat mooie puntjes, die we de dag ervoor niet gedaan hebben. We parkeren op de grote parkeerplaats en nemen de transfer bus. Laten ons een aantal haltes verder afzetten en lopen terug naar de auto.

Om 10 uur staat onze helikopter vlucht gepland. Na het inchecken, wegen en de veiligheidsvideo, krijgen we een zwemvest om en stappen in. Wat een geweldige ervaring, het is zo mooi om op deze manier de canyon te bekijken.

Hierna lunchen we bij de Mac in het stadje en gaan de andere kant van het park bekijken. We wandelen een klein stukje canyon via de Angels Landing Trail. Nemen de transfer bus naar Hermitt Point en wandelen stukjes met geweldige uitzichtpunten.

Moe maar voldaan terug in ons hotel gaan we slapen. Op naar ons volgende avontuur in Monument Valley.

Monument Valley & Antelope Canyon

Een zeer gevarieerd landschap tussen Grand Canyon en Monument Valley. Het eerste stuk rijden we nog door het park zelf en stoppen een keer of 6 voor de verschillende uitzichtpunten. We hebben genoeg tijd, want we moeten om half 6 in Monument Valley zijn. En die rit duurt nog 3.5 uur. We houden rekening houden met het uur tijdsverschil, want daardoor missen we vandaag een uurtje. Hoe dichter we bij Monument Valley komen, hoe bewolkter het wordt, en dat willen we natuurlijk niet. Want de Valley is juist zo mooi met de zon erop. Maar helaas gaat dat voor ons niet gebeuren.

We ontmoeten onze Indiaanse gids om half 6 en hij neemt ons mee de valley in. De weg is namelijk onverhard en je kunt er wel met je eigen auto rijden, maar met een huurauto ben je waarschijnlijk niet verzekerd. En met een gids mag je veel verder verder het park in. Onze gids is een oude rot in het vak en weet heel veel te vertellen over de cultuur en de uitzichtpunten in de valley. Hij merkt al snel dat de jongens het leuk vinden om op de zandduinen te rennen, dus past daar zijn schema op aan. Na een ontdekkingstocht van 2 uur, rijden we naar een verzamelplek. Daar gaan we met andere mensen van deze tourmaatschappij dineren, een kampvuur bouwen en genieten van het dansen en zingen. In het donker brengt hij ons naar de hogan waar we vannacht slapen.

Wat is een hogan: een Indiaanse hut van hout en klei. Dit is waar de mensen vroeger, maar nu ook nog in slapen. Je slaapt op een dun matje op de grond met een slaapzak. Er is geen stromend water of elektriciteit. Heel primitief dus. We belanden in een ware zandstorm, de deur klappert de hele nacht en je voelt constant het zand om je oren vliegen. Alles zit onder het zand en proeft naar zand etc. Maar toch een leuke ervaring. Ook bij zonsopgang is het nog steeds bewolkt en missen we de mooie kleuren, maar ondanks dat is de valley nog steeds prachtig. We ontbijten in de jeep en rijden terug naar onze auto net buiten het park.

Tijd om de 2 uur durende rit naar Page af te leggen. Het weer wordt steeds slechter en onderweg hebben we regen en een klein beetje sneeuw. We vrezen het ergste, want voor de beste tour door Antelope Canyon moet je bijna 1 jaar vooruit boeken. Dat is de tour van 11.30 uur, dan staat de zon het beste om mooi licht op de bergen te hebben. We hebben geluk, want als we in de canyon zijn laat de zon zich af en toe zien en kunnen we supermooie foto’s maken. Als we terug naar de jeep lopen, gaat het vreselijk onweren en maken we dat we wegkomen. Wat hebben we een geluk gehad vandaag.

Na het inchecken in ons hotel gaan we nog even bij Horsehoe Bend kijken. Hier ben ik 20 jaar geleden ook een keer geweest. Toen geen toerist te bekennen, nu is dat wel  anders. Een grote mensenmassa. Jammer, maar zo gaat het tegenwoordig met alle mooie plekjes.

We slapen vannacht heerlijk in een lekker zacht groot bed. Moe maar voldaan gaan we morgen op pad naar Bryce. Nog zo’n mooi nationaal park.

Bryce Canyon

Soms heb je van die momenten dat je heel erg baalt. Zo begon mijn dag dus. Gisteren mijn oude lenzen weggegooid. Ik wilde vanmorgen mijn nieuwe in doen, heb ik twee rechter meegenomen. Okay, gelukkig had ik wel mijn bril en zonnebril op sterkte meegenomen. Dus gaan we verder met bril.

Ons hotel was dit keer met ontbijt en daar hebben we heel erg van genoten. Je kon zelf lekkere verse wafels bakken, er was vers fruit en sapjes. Na een stevig ontbijt, rijden we de 2.5 uur naar Bryce Canyon. Nu gaan we net als gisteren de tijdlijn weer over en hebben weer een uur tijdsverschil (maar omgekeerd).

We konden gelijk inchecken in onze cabin in een simpel hotel. Daar maken we een lunch om mee te nemen voor de laatste 20 minuten die we nog moeten rijden naar het park. De borden geven al aan dat het druk is qua parkeren en er wordt aangeraden om de shuttlebus te nemen. Dat doen we natuurlijk niet, we hebben liever onze eigen auto. Daardoor moeten we 6 rondjes rijden op de parkeerplaats voor er iemand weggaat en wij net op tijd bij dat plekje zijn. Hoe moet dit zijn in de zomer, als er enorm veel toeristen zijn. Dan moet je echt zorgen dat je vroeg bij het park bent, want zo groot is die algemene parkeerplaats niet.

Op Google had ik al veel over wandelingen in Bryce gelezen. Daardoor wist ik  dat we bij Sunset Point moesten parkeren om eerst de Navajo Loop Trail te gaan lopen. Het steilste stuk naar beneden. Dan over op de Queens Garden Trail om vervolgens bij Sunrise Point boven te komen. Dit is veel minder steil en gaat geleidelijk naar boven. Het laatste stukje nemen we de Rim Trail terug naar de auto. Een leuke en zeer mooie wandeling.

Terug bij de auto besluiten we nog twee extra uitkijkpunten te bekijken voor we terugrijden naar ons huisje.

Oh ja, het weer is gelukkig beter. Het is zonnig bewolkt en fris. Maar in ieder geval geen regen meer.

Zion National Park

Vandaag een korte rit van Bryce naar Zion. Na binnenkomst in het park blijkt ook hier de drukte enorm en het parkeren grote ellende. Er wordt aangeraden om buiten het park te parkeren. De shuttlebussen rijden af en aan en de rij is enorm. Het lijkt de Efteling wel, waar je op een attractie staat te wachten. Ook hier vraag ik me af hoe dat in de zomer gaat. Waar moeten die auto’s dan allemaal parkeren. Een aanrader is om heel dichtbij of in het park te slapen, zodat je vroeg in het park kunt zijn om een parkeerplekje te bemachtigen. Een groot deel van het park is alleen toegankelijk met de shuttlebus en niet met je eigen auto.

We hebben besloten om twee wandelingen te doen vandaag. Het is al aardig warm en we zorgen dat we voldoende water bij ons hebben. En een broodje om te picknicken. Helaas zijn we onze petjes vergeten en die zijn geen overbodige luxe, want de zon is echt brandend heet.

We beginnen op de laatste halte van de shuttle (nr 9) en gaan daar een stuk van The Narrows wandelen. Wil je deze wandeling echt helemaal doen, dan moet je zorgen voor waterschoenen. Liever nog speciale waterschoenen die zorgen dat je niet te koud wordt. Deze zijn in het dorp te huur. Wij hebben dit niet gedaan, omdat onze tijd tekort is en we wat meer van het park willen zien. Na The Narrows rijden we met de bus terug naar The Grotto (stop nr 6). Hier beginnen we aan de wandeling van de Upper en Lower Emerald Pools. Het is een aardige klim en er zijn steile afgronden, maar prima te doen voor iemand met hoogtevrees (ikzelf :-)).

Na deze twee wandelingen zijn we moe maar voldaan en gaan met de bus naar de auto. Lekker terugrijden naar ons hotel in Springdale (5 minuten rijden). Een prachtig hotel met een mooi uitzicht en een zwembad, waar de jongens erg blij mee zijn.

Wil je echt avontuur en ben je niet bang voor hoogtes, dan is er een lange wandeling in het park die je een prachtig uitzicht geeft, genaamd Angels Landing. Zorg voor voldoende water, het is een enorme klim omhoog. Het laatste stuk heeft aan beide kanten een enorme drop-off, zonder railing. De wandeling duurt ruim 4 uur.

Vanwege de korte meivakantie zijn we hier maar 1 dag, maar 2 dagen is eigenlijk beter, dan kun je meerdere wandelingen doen. Zoals het ook minder bekende stuk, de 8 km lange Kolob Canyon Road. Deze weg begint op een ander punt, namelijk langs de I-15 en kost je ongeveer 1 uur rijden.

Valley of Fire & Rhyolite

Vandaag vertrekken we vroeg, de komende rit duurt ruim 5 uur, omdat we via de Valley of Fire willen rijden. Dat is een omweg van een uur, maar geeft halverwege een leuke afwisseling omdat de rit een beetje saai is. Omdat het een State Park is en geen National Park, moet je apart betalen want de normale parkenpas geldt niet. Maar $10,- voor een auto met 4 personen is goed te doen.

We maken in het park een paar stops, de eerste is meteen bij de ingang. Elephant Rock. Een klein stukje lopen en dan zie je hem al. Daarna rijden we door naar het Vistor Center. Daar kun je heel veel informatie krijgen. Er zijn opgezette dieren om te bekijken, En het is een goede sanitaire stop voor de 2.5 uur die we al in de auto hebben gezeten. We bezoeken nog een aantal uitkijkpunten en spotten wel 11 wilde steenbokken.

Dan door naar Beatty, dit is onze overnachtingsplek, vanwaar we morgen Death Valley gaan doorkruisen. Na een korte duik in het zwembad en wat rondneuzen in de reisboekjes, zien we dat er op nog geen 5 km afstand een spookstadje is. Dus snel weer in de auto en op onderzoek uit. Het is echt een oude ruïne. Er staan veel oude auto’s, overal ligt verroest ijzer. Er staat ook nog een oud treinstel. Echt de moeite waard om even naar toe te rijden. Bij een van de huisjes zien we zelfs een pofadder.

Tip: Let op de Arizona Time Line. Deze denkbeeldige lijn steek je regelmatig over als je tussen de parken Grand Canyon, Monument Valley, Antelope Canyon, Bryce en Zion reist. Dit houdt in dat je steeds goed op de tijd moet letten, want soms heb je een uur meer en soms een uur minder. Vooral belangrijk als je een tour hebt geboekt, want moet je de tijden extra goed in de gaten houden. Ook als je weer terug reist naar Las Vegas heb je een uur langer, wanneer je vanaf Zion komt.

Death Valley & 100 Gaint Trail

De afgelopen dagen was de wifi zo slecht dat er helaas geen updates geplaatst konden worden. Dus vandaag twee dagen, van gisteren en eergisteren.

We zijn vroeg vertrokken uit Beatty, om tegen half 9 bij de eerste stop in Death Valley te zijn. Gelukkig is het bewolkt, want het is al warm als we bij Zabriski Point uitstappen. Voor dit uitzicht loop je een klein stukje de berg op en dan heb je een prachtig kleurig uitzicht op de heuvels.

Vanaf deze stop is het 30 minuten rijden naar Badwater Basin. De verste stop die we vandaag maken.
Dit is de grote zoutvlakte in Death Valley. Je kunt hier vanaf de parkeerplaats een tocht helemaal naar het zoutmeer maken (waar meestal geen water meer in ligt, nu ook niet). Je moet wel veel water meenemen, want drinken in deze hitte is heel erg belangrijk.

We maken nog een stop bij Devil’s Golf Course, Furnace Creek Ranch, de Sand Dunes en Stovepipe Wells, voordat we naar onze overnachtingsplek in Lake Isabella rijden. De hoogste temperatuur die we die dag meten is 45 graden.

Tip: In het bezoekerscentrum in Furnace Creek komen we erachter dat de jongens in ieder park konden deelnemen aan het Junior Ranger programma. Voor kinderen echt heel erg leuk om te doen. Ze krijgen allerlei vragen en moeten  in het museum op zoek gaan naar de antwoorden. Als ze alle opdrachten hebben gedaan, krijgen ze een badge. Nu balen ze dat ze dit niet eerder wisten, want dan hadden ze in de Grand Canyon, Bryce en Zion ook badges kunnen verzamelen. Helaas kan het alleen nog in Yosemite National Park.

De route naar Yosemite National Park duurt ruim 4.5 uur omdat we via een toeristische route gaan, door de bergen en langs de 100 Gaint Trail. Dit doen we omdat Mariposa Grove, het bekende Sequoiapark, nog steeds dicht is (vanwege het opknappen van het park). Maar we kunnen  Amerika natuurlijk niet verlaten zonder dat de machtig grote Sequoiabomen te hebben gezien. Bij de 100 Gaint Trail ben ik al een keer geweest. Niet veel mensen kennen dit stukje. De route vanaf Lake Isabella naar de trail duurt 1.5 uur een is zeer de moeite waard. Wel veel bochten en klimmen, maar als je eenmaal bij dit park bent, kun je de bomen ook echt aanraken en zijn er bijna geen toeristen. Een echte aanrader dus.

Daarna is het nog drie uur naar Oakhurst waar we even goed boodschappen doen voor de komende drie nachten. We hebben namelijk in Yosemite een villa gehuurd. Een echt huis met grote keuken, twee slaapkamers, wifi, tv en een wasmachine en droger. Het is inmiddels wel tijd voor een paar wasjes, we raken redelijk door de kleding heen, aangezien we altijd heel licht reizen.

Ons huisje bevindt zich diep in het bos. Er staan maar een paar huisjes om ons heen, maar op redelijke verre afstand. Daardoor waan je je helemaal in de natuur, maar wel met alle luxe van dien. Het kost wel wat, maar is echt de moeite waard na alle hotels.

Yosemite National Park

We worden wakker is onze villa en gaan lekker uitgebreid ontbijten. Wafeltjes, eitje, geroosterd brood. Fruit en een jus d’orange. Om 8 uur vertrekken we richting Yosemite Village, we weten niet precies hoe lang het rijden is omdat we aan het begin van het park zitten. Het blijkt een uur te zijn. En ze zijn in het park bezig met allemaal wegwerkzaamheden, dus de heleboel staat op z’n kop. We stoppen eerst bij Bridalveil Falls. Deze kant van het park staat vroeg in de ochtend in de schaduw. Even rekening mee houden als je foto’s met een zonnetje wilt. Omdat het voorjaar is komt er een enorme plons water naar beneden. Toen ik hier vorige keer was, was het echt een heel klein straaltje (dat was in september). Er zijn veel watervallen in het park en voor allemaal geldt, in het voorjaar zijn ze het mooist.

Na deze waterval rijden we door naar de Swinging Bridge. We hebben geluk dat we nog een parkeerplekje hebben, omdat er net iemand wegrijdt. Het wordt al druk in het park en de wegwerkzaamheden maken het er niet beter op, omdat een groot deel van de parkeerplaatsen al niet meer bereikbaar is.

We passen ons plan aan door de werkzaamheden en rijden eerst naar de parking voor de wandeling Mirror Lake. Ook hier hebben we weer geluk en kunnen nog net parkeren. We nemen de shuttle naar stop 17 en daar begint onze wandeling. Maar voor die tijd krijgen we nog wat info van een ranger over de tocht voor morgen. Hij geeft ons de tip om de auto te laten staan en alleen nog maar gebruik te maken van de transferbussen. Een slimme tip dachten wij. In zekere zin ja, want de bussen rijden hier niet zo frequent.

De wandeling langs de rivier naar Mirror Lake is erg mooi. Redelijk plat, dus goed te doen. Eenmaal bij het meer blijkt dat geen meer te zijn, maar een iets breder stuk rivier. En helaas kunnen we de Mirror dus niet echt ontdekken. Maar goed, de omgeving is prachtig, dus we laten ons er niet van weerhouden. We picknicken bij het meer, voordat we weer teruglopen. Met de bus gaan we naar het Vistor Center, waar de jongens hun tweede junior programma doen, voor de badge van Yosemite.

De laatste stop vandaag wordt de Lower Yosemite Falls. Een waterval die uit drie delen bestaat. Als je hier beneden loopt word je lekker nat. Maar wat een kracht heeft dat water, machtig om te horen. We missen net de bus en helaas duurt het ruim 45 minuten voor de volgende komt. Dan is het nog een uur terugrijden naar ons huis.

We zetten een wekker, want we hebben een grote wandeling voor de boeg en willen de drukte voor zijn. Om 7 uur zitten we dan ook in de auto, na een snel ontbijt, en rijden  in een uur naar de parkeerplaats van de vorige dag. Daar is het nog lekker rustig. We gaan vandaag een stuk van de Mistral lopen, die ons leidt naar de top van de Vernall Fall en lopen nog een stukje door naar de onderkant van de Nevada Fall. Daar draaien we om en gaan terug via de John Muir Trail.

De klim naar boven is steil en voor een deel heel nat. Maar heel goed te doen. Zeker als je vroeg bent en alle ruimte hebt om de grote rotsblokken omhoog te klimmen. We zijn dan ook binnen een uur boven. Waar we even uitrusten en onze kleren in de zon laten opdrogen. De klim gaat door langs de rivier tot aan de onderkant van de Nevada Fall. Nog zo’n immense watermassa die naar beneden stort. We moeten een stukje teruglopen om vervolgens de klim te maken naar de John Muir Trail. Toch nog een langere klim dan we dachten. Eenmaal op het punt waar we naar beneden gaan, komen we steeds meer mensen tegen die via deze kant omhoog gaan. Niet slim vinden wij. Je moet veel langer omhoogklimmen en als je terug langs de waterval gaat, heb je hem steeds in je rug en zie je niets van dat mooie gedonder. Daarnaast heeft omhoog lopend verkeer altijd voorrang. Je moet hele ongelijke stappen maken en terug is dat echt een stuk zwaarder dan omhoog.

Ik vond deze wandeling echt overweldigend, hoewel je een goede conditie nodig hebt. De natuur en rust zijn enorm. Het enige geluid is van vogels, er zijn salamanders die weg roetsjen en dan vooral het enorme gebulder van het water.

We kregen de vorige dag van de ranger ook de tip om een stok mee te nemen en die hebben we gisteren bij ons huis in het bos gezocht. En inderdaad, dat was een hele fijne tip, die stok heeft ons door die 4.5 uur durende wandeling geholpen. Bij de auto smeren we weer een broodje en drinken bij, al hadden we voor de wandeling ook al genoeg water meegenomen. Want dat is geen overbodige luxe.

Nu hebben we nog één missie en dat is naar Glacier Point. De weg is al open na de winterstop, omdat er de afgelopen winter niet zo veel sneeuw is gevallen. Helaas is de Tioga Pass nog niet open, want die wilden we graag rijden. Maar dat gaat nog wel even duren,  staat op de borden, ondanks dat de sneeuw al weggeschoven is. Er is nog veel reparatiewerk te verrichten. Glacier point is voor ons op de terugweg naar huis. Halverwege moeten we een afslag nemen die de bergen in gaat. De weg is 16 mile voordat we bij Glacier point zijn. We stoppen eerst bij Wahsburn Point. Achteraf vinden we dit een mooier uitzichtpunt. Maar je kunt hier niet naar de Village kijken. Het is dus zeker de moeite waard om bij beide te gaan kijken.

Moe maar voldaan rijden we weer terug naar ons huis.

Tip: ga je in de zomer, als de Tioga open is, zorg dan dat je zeker drie volle dagen voor het park hebt om alle hoogtepunten te zien, maar ook om veel mooie wandelingen te doen.

San Francisco & Alcatraz

De laatste paar uurtjes USA zijn aangebroken. Ons mooie avontuur zit er helaas weer op. Maar eerst voor jullie nog ons verhaal van San Francisco.

We zijn rond 9 uur met pijn in ons hart vertrokken uit ons fijne huis in Yosemite. Wat een mooie omgeving en wat een prachtig verblijf was dat. We rijden in zo’n 4.5 uur naar San Francisco en hoe dichter we bij de stad komen, hoe drukker het wordt. We zijn ook echt veel meer natuurmensen dan stadsmensen, dus moeten even schakelen. Maar ik weet van de vorige keren dat San Francisco een fantastische stad is en dat je hier snel went. De jongens kijken vanaf de achterbank  hun ogen uit. Net als in LA waar ze van alles herkenden van hun GTA-spel, herkennen ze ook hier weer van alles door een ander computerspel. Ze weten de weg gewoon beter dan wij, ongelofelijk. We komen aanrijden over de Baybridge, van buiten af rijd je over het bovendek. Ga je de stad uit, rij je op het onderdek. Langs de pieren rijden we naar ons hotel in Fishermans Wharf, waar we eerst snel de koffers uit de auto gooien. Dan de auto terugbrengen naar Alamo. Door de brede steile straten, manoeuvreren we onze auto naar zijn eindstation. Vanaf Union Square lopen we terug en maken al een paar stops. Eerst even wat lunchen bij Lori’s. Een geweldige echt Amerikaanse tent. Een aanrader van een klant. De Milkshakes zijn hier super.

We vervolgen onze weg naar het Cable Car Museum en lopen daar praktisch langs. Maar we moeten eerst wel weer even die steile berg opklimmen. Leuk om te zien hoe die trammetjes nog aan kabels voortbewegen. Echt op de ouderwetse manier. Zo draaien ze ook op ieder eindpunt, vier man rijden de tram op een draaischijf en duwen hem 180 graden, zodat ie weer met z’n neus de goede kant op staat.

Ik had de jongens beloofd om ’s avonds bij het Jungle Café te eten, dat had ik twee jaar geleden ook gedaan en was heel leuk, maar helaas bestaat hij niet meer. Dus moeten we op zoek naar iets anders. En op de pier vonden we tenslotte een leuk en redelijk betaalbaar tentje, want uiteten gaan in USA blijft een prijzige zaak (door de hoge fooi en btw die er nog bijkomt).

De volgende ochtend vroeg op, want we hebben kaartjes voor de eerste vaart naar Alcatraz. Wil je hier naar toe, dan moet je echt drie maanden van tevoren online boeken. Anders heb je gewoon pech. Eenmaal op Alcatraz gaan we gelijk naar de gevangenis en krijgen een audiotour. Fijn, want dan kun je zelf op je gemak rondlopen. En de tour is ook nog in het Nederlands. Voor de jongens heel fijn. Ze zijn erg onder de indruk van deze gevangenis. En ze gaan op de foto met een echte gevangene, die nu vrijwillig deelneemt aan het Alcatraz programma. We bezoeken na de gevangenis nog wat andere ruimtes en gaan dan terug met de boot naar de stad. We scoren een lunch bij de geweldige bakker Boudin. Echt een feestje om daar wat te mogen kiezen.

We willen nog een aantal dingen zien in de stad, maar eigenlijk geen dure hop-on-hop-off pass kopen. We besluiten uiteindelijk een dagpas van Muni (Municipal Railway) te kopen, dan kun je voor $22,- de hele dag in de bus, metro, tram en cable cars (kabeltram) Daar maken we dan ook goed gebruik van. Het is even puzzelen, welke bus we moeten nemen of waar we moeten overstappen, maar we worden er al snel handig in.

Onze eerste stop is Chinatown. We lopen wat door de straten en nemen dan de cable car richting Ness Street. Daar pakken we twee verschillende bussen om bij de huisjes uit Fullhouse (serie) te komen. We lopen door het park en drinken wat op het gras. Het is hier lekker druk met mensen die ook gezellig op het gras genieten.

De volgende uitdaging is naar de Golden Gate te komen. We drinken eerst wat met een brownie erbij en genieten van het uitzicht op de brug. Bij het uitkijkplatform staan allerlei leuke weetjes over de brug en kun je allerlei testjes doen.

Terug bij Fishermans Wharf staan we nog een uur in de rij voor het volgende trammetje naar Lombard street. We lopen het zigzag straatje naar beneden en terug naar het hotel. Even uitrusten voor we weer verder op pad gaan. De jongens zijn nogal weg van de cable cars en onze kaart is nog tot middernacht geldig, dus lopen we weer naar de pier voor een derde bezoek aan de zeehonden. Dan nemen we een bus naar een van de cable cars om terug te gaan naar het hotel. Moe maar voldaan van een volle dag San Francisco vallen we om 23.30 uur in slaap.

De enige dag dat we even kunnen uitslapen, want vannacht in het vliegtuig zullen we waarschijnlijk ook niet veel slapen. Dus we nemen het ervan. De jongens duiken nog even in het zwembad en we mogen gelukkig tot 15 uur in de kamer blijven, pas dan komt de taxi ons halen. Nog wat laatste souvenirs scoren en wat rondlopen over de pier. Omdat het zaterdag is, is het er erg druk en gezellig. Een mooie afsluiter van deze toffe vakantie.

 

Laat jouw reis door Amerika regelen door de Reisverrijker!

 

Heb je nog vragen? Stel ze gerust in onderstaand formulier, dan neem ik snel contact met je op.