Autorondreis Zuid Afrika
Johannesburg – Kololo game reserve – Magoebaskloof – Phalaborwa gate(Kruger) – Panorama route – Phabeni/Numbi gate(Kruger) – Swaziland – St. Lucia – Hluhluwe – Drakensbergen – Sani Pass
Johannesburg/Soweto fietstour
Afgelopen maandag was het eindelijk zover. Na een jaar voorbereiden vertrekken we met 20 man naar Zuid-Afrika. We zijn op tijd op Schiphol, omdat we niet weten hoe lang we overal moeten wachten. Het inchecken en de security verlopen vlotjes. Alleen bij de douane duurt het een tijdje voordat we erdoor zijn. Omdat we met de kleintjes reizen mogen we niet door de zelfscan.
We vertrekken op tijd richting Istanbul en landen daar in een zware regen – en onweersbui. De overstaptijd van 1.5 uur is te doen, maar we moeten wel flink doorlopen aangezien we eerst met een busje naar de terminal gaan, vervolgens 20 minuten lopen naar de Gate en daarna weer met het busje naar het vliegtuig. En dan blijkt dat we in hetzelfde toestel terechtkomen en zelfs op dezelfde stoelen. De stewardess moet er ook om lachen en verontschuldigt zich dat we zo’n omweg hebben moeten maken om met hetzelfde vliegtuig door te vliegen. De vlucht naar Johannesburg is 9.5 uur en gaat redelijk snel, wat filmpjes en slapen en we zijn er.
Aangekomen zijn we in een mum van tijd door de douane heen, hebben we de koffers en kunnen we naar de autoverhuur. Het is weer even wennen om links te rijden in de wirwar van wegen en auto’s. Tegen twee uur zijn we bij het hotel. Snel alles op de kamer, andere kleren aan en weer terug in de lobby.
Binnen een half uur brengt de taxi ons naar Soweto. Hier staan drie vriendelijke Zuid-Afrikanen ons op te wachten om op de fiets door Soweto te gaan. Omdat het hier ook schoolvakantie is fietsen er wat kinderen met ons mee en zij zorgen in die drie uur voor heel wat gezelligheid. We zien de grote verschillen in rijker en het armst. Als we stoppen voor een drink pauze voetbalt de hele groep kinderen met de cola flesjes. De fietstocht blijkt redelijk zwaar te zijn door de bergen die je op en af moet, dus wil je dit doen dan moet je wel over een redelijke conditie beschikken.
Wanneer we weer terug zijn scoren we een pizza en duiken lekker snel ons bedje in. We kunnen na deze korte nacht wel een goede nachtrust gebruiken. En morgenochtend op naar Kololo Game Reserve.
Kololo game reserve
Vroeg op, want we willen op tijd aankomen in Kololo Game Reserve, zo hebben we nog wat aan onze middag, aangezien het een kleine vier uur rijden is. Om half tien zitten we in de auto, hebben we wat boodschappen gedaan en rijden de drukke snelwegen van Johannesburg op. Wat is het toch een luxe om een TomTom te hebben tegenwoordig. Het ding zegt automatisch welke snelweg je nu weer moet nemen. Maar soms is het ook niet handig. Een paar uur pakt het goed uit, maar op een gegeven moment worden we van de snelweg gestuurd en gaan we een stuk binnendoor. In het plaatsje Bela Bela doen we een drink – en plaspauze, want we rijden dan alweer twee uur. Tom geeft aan dat het dan nog anderhalf uur is. Helaas vergeet hij aan te geven dat de wegen vanaf Bela Bela onverhard zijn. Onze auto kan dit gelukkig goed aan en het is een prachtige rit, maar sneller is het zeker niet. Wel veel meer verlaten wegen. In Zuid Afrika is het wel oppassen waar je rijdt en moet je je deuren op slot houden. Op dit stuk is het prima te doen, maar we gaan toch even kijken naar de instellingen van onze Tom voor de rest van de reis.
Om half drie komen we aan in Kololo en na alles in de villa te hebben gezet, kunnen we gelijk instappen voor een game drive in een jeep. Erg leuk voor de kids, ondanks dat we onderweg op ons onverharde avontuur al wat mooi wild hadden gezien, staan ze nu voor het eerst oog in oog met een aantal giraffes en ander ongevaarlijk wild dat een stuk kleiner is.
Na het diner gaan we allemaal terug naar onze villa en maken we een kampvuur om marshmallows te roosteren. Zo leuk om te zien hoe een groep die elkaar vorig jaar nog niet kende, zo goed met elkaar op reis kan. De kinderen moesten tijdens onze Nederland sessies wat wennen, maar hier vinden ze elkaar gelijk en is het één grote kliek speelkameraadjes.
Het mooie van Kololo is dat je zo door het park kan lopen zonder al te veel gevaar. Het grote gevaarlijke wild ligt in het naast gelegen Welgevonden. Hier maken we de volgende ochtend een Big5 game drive (op zoek naar leeuwen, olifanten, buffels, luipaarden en neushoorns). Een prachtig stuk natuur en voor de kinderen een ware belevenis. Helemaal dik aangekleed, want om zes uur ’s ochtends is het in de winter erg koud, gaan we op avontuur door dit prachtige stuk natuur. Spannend of we wat tegen zullen komen. Welgevonden is een enorm gebied en heeft maar tien leeuwen en tweehonderd olifanten. Na een uur rijden zien we eindelijk iets. Een neushoorn met een kleintje van vier maanden oud. Hoe gaaf is dat en we zijn helemaal blij. We krijgen rustig te tijd om foto’s te maken en allerlei vragen te stellen aan de gids. Ze zijn echt heel dichtbij. Op de terugweg zien we ook nog het boszwijn. Echt uniek, zegt onze gids, want dit beestje (erg gevaarlijk) zie je alleen ’s nachts. Na drie uur op safari keren we terug. Een klein beetje teleurgesteld, omdat we nog geen olifanten hebben gezien. Maar we zijn hier net en hebben nog vele parken te gaan.
Omdat je je in Kololo zonder gevaar kunt bewegen, huren we ‘s middags fietsen en gaan op pad. Een route van 12 km over zandpaden. Berg op en berg af. Onderweg komen we de giraffen weer tegen en als we afstappen kunnen we heel erg dichtbij komen. Ze zijn niet bang voor ons, tot op zekere hoogte.
We blijven hier drie nachten en kunnen dus optimaal genieten, relaxen en actief bezig zijn. Echt the place to be voor een verblijf met kleine kinderen. Reis je zonder kinderen dan is het duurdere Welgevonden een betere optie: daar is meer kans op het spotten van de Big 5, omdat je daar 2 gamedrives per dag door het park krijgt.
Zip linen in Magoebaskloof
Van Kololo reizen we naar Phalaborwa. Dit ligt net aan de grens van het Krugerpark. Omdat de rit vrij lang is en we niet veel dingen ontdekken die aantrekkelijk genoeg zijn om te stoppen, rijden we in een keer door naar de Magoebaskloof. De rit naar deze stop duurt ruim 4 uur. Aan het eind rij ik rij helaas een stukje verkeerd, waardoor we 45 minuten moeten omrijden (wel een heel mooi stuk overigens). En dan komen we aan bij de tour company voor het zip linen. We krijgen een light lunch die helemaal niet light is maar een hele maaltijd en dan begint de uitleg. De zenuwen beginnen nu wel door mijn lijf te razen. Hoe ga ik dit doen met mijn hoogtevrees. Nou ja, als ik dan toch zoiets engs moet doen, dan maar hier, want over watervallen en kloven heen suizen is een stuk spectaculairder dan over de boomtoppen. En na de eerste lijn (van de 11) gaat het eigenlijk best lekker. Wat blijkt, het suizen is best leuk, alleen op die kleine platforms staan wachten tot je weer aan de buurt bent is soms wat minder. Je zit de hele rit vast met een touw, dus ook op die platforms kan er niets met je gebeuren. En ze zorgen heel goed voor je. Erg professioneel. Zelfs alle kleintjes vinden het geweldig om te doen.
Na deze hele spannende ervaring rijden we nog ruim anderhalf uur door naar Phalaborwa. We moeten het laatste stuk in het donker rijden, iets wat je liever niet doet in Zuid Afrika. Maar het is voor ons even niet anders, goed opletten dus en de TomTom volgen.
Na de incheck gaan we lekker even aan het diner en snel naar bed: het was een mooie maar vermoeiende dag.
En morgen zien we wel wat Kruger ons gaat brengen.
Krugerpark Phalaborwa gate
Vandaag voor het eerst een beetje chillen om de dag te beginnen. Rustig wakker worden, ontbijten en even de omgeving verkennen. Natuurlijk doen we dat met geocachen zoals altijd. Zo komen we ook bij de toegang van het Krugerpark, lekker dichtbij en zien we meteen hoe het werkt en waar we heen moeten. Een boodschapje, de jongens gaan nog even zwemmen en om kwart voor vier worden we verwacht bij de receptie voor onze avondsafari met braai. Een leuk tochtje, maar het viel wel wat tegen. We dachten allemaal dat we het Krugerpark in zouden gaan, maar we gingen naar een privépark, waar we langs de mijn en de hekken bleven rijden. Hier spotten we onze eerste olifant, de nijlpaarden en een heleboel bokjes. De braai was erg lekker en een beetje spannend ook, zo in de buitenlucht zonder hekken. We mochten dan ook niet buiten de fakkels komen.
De volgende ochtend, na het ontbijt, vertrekken we zelf naar het Kruger en gaan een dagje op avontuur. Na alle formaliteiten zijn we rond kwart voor tien in het park. We maken zelf de route en houden er rekening mee dat we om uiterlijk drie uur vanaf het Olifants rest camp terugrijden om voor sluitingstijd het park te verlaten. Ben je te laat, dan moet je een dikke boete betalen en dat willen we niet riskeren. Neem overigens je paspoort mee naar het park, want je moet je paspoortnummers invullen en als je het vraagt krijg je ook nog een stempel in je paspoort. Bij de toegang vertelden ze ons dat bij een bepaalde waterplaats leeuwen waren gezien en dat het de moeite was om via die onverharde weg te rijden. Zo gezegd zo gedaan en wat hebben we mooie dingen gezien. Een heleboel olifanten, maar ook de waterbuffel, die hadden we nog niet gezien. Weer één van de Big 5 die we konden afstrepen. En we zagen er niet eentje, maar wel 120 tegelijk. Ze staken gewoon voor onze neus de weg over. De hele dag hebben we voornamelijk over onverharde weggetjes gereden, het mooiste uitzichtpunt was bij het Olifants rest camp, ook een prima plek om te lunchen. Vanaf daar moesten we weer terug en omdat we hier iets eerder waren dan verwacht, besluiten we om ook onverhard terug te rijden. Dit duurt iets langer, want je mag op de onverharde wegen maar 40km in plaats van 50km. En we worden weer rijkelijk beloond met olifanten. Omdat we op de eerst onverharde loop die we hadden genomen het meeste wild zagen, doen we die nog een stukje over tot het grote meer. Een leuke beslissing, die ons nog bijna de das om doet. Eenmaal bij het meer komen we steeds meer olifanten tegen en die worden een beetje boos. Waardoor het wel heel spannend wordt als er zo’n grote kolos opeens op je auto af komt rennen. Met de schrik komen we vrij. Maar nu moeten we nog terug. En er komen nog meer olifanten, welke uiteindelijk onze weg blokkeren. Er zit maar een ding op en dat is omkeren en via de lange route terug. Maar het wordt wel racen om op tijd de gate te verlaten. Met nog twee minuten te gaan halen we het net.
We doen snel boodschappen, want we hadden een aantal medepassagiers, die geen keuken hadden, uitgenodigd in onze villa voor een avondmaal. Gezellig met z’n twaalven sluiten we de avond af. En blijven Timo en Robin, twee van de kids uit onze groep, vannacht bij ons slapen. Een groot feest. Gelukkig slapen ze snel, doordat iedereen moe is van alle indrukken.
Panorama route
We besluiten redelijk op tijd te vertrekken, maar achteraf hadden we beter nog eerder weg kunnen gaan, want er zijn zoveel mooie stops en die kosten meer tijd dan we voorzagen. Maar goed, even bij het begin beginnenJ. We besluiten vandaag om met twee auto’s bij elkaar te blijven en er samen een gezellig dagje van te maken. De andere drie auto’s gaan hun eigen weg.
Eenmaal onderweg wijzigen we de route, omdat deze nog mooier zou zijn. En wanneer we dichterbij de Panorama route komen, wordt het landschap steeds mooier. Eenmaal in de bergen komen we een aantal keer politiecontroles tegen. Bij eentje wordt de andere auto van de weg gehaald, maar ons is geleerd om nooit te stoppen, zelfs niet voor de politie, omdat ze zo corrupt zijn. Dus we rijden door. De politie laat het er dit keer echter niet bij zitten en komen met zwaailichten en sirenes achter ons aan. Omdat onze go pro aanstaat kunnen we alle sensatie filmen. Uiteindelijk doen we toch wat eigenlijk niet mocht en dat is de politie afkopen, zodat we door konden rijden.
Een stukje verder is onze eerste stop. Echo Caves. We krijgen een privétour door de grot van een klein uurtje. Dan door naar de volgende stop de Three Rondavels. Ook hier moeten we net als bij Echo Caves entree betalen. Puur om naar een uitzichtpunt te kijken. We doen hier een kleine picknick, omdat we nog niets hebben gegeten. Wil je een souvenir scoren, dan heb je hier voldoende gelegenheid met de vele kraampjes die toch altijd weer dezelfde spullen verkopen.
Voor Bourkes Luck Potholes moeten we een stukje verder rijden. Maar wat een indrukwekkende plek is dit. Vanaf de weg verwacht je niet zo’n enorme kloof met dat water. En wat een mensen zijn hier ook weer. Wil je picknicken, dan is dit eigenlijk de beste plek, hier staan namelijk heel veel tafels en er is zelfs een restaurant.
Next stop is de Berlin Falls, er zijn hier in de buurt heel veel watervallen, maar wij hebben maar tijd voor eentje. En ook hier betaal je weer toegang tot de parkeerplaats, kun je naar het uitzichtpunt lopen en een souvenir scoren. Onze laatste stop voor die dag is God’s Window. Een prachtig punt, waar je ook weer mooie plaatjes kunt schieten. Officieel moet je hier ook betalen, maar schijnbaar waren wij net na sluitingstijd, want er was niemand meer die ons geld wilde aannemen. Om voor het donker bij ons hotel te zijn, rijden we vanaf hier snel door, we moeten nog zeker een uur rijden. En gelukkig dat we voor het donker willen aankomen. De lodge is prachtig, alleen de toegangsweg vanaf de officiële weg is vier kilometer onverhard via een uitdagende weg. Ver van de beschaving zijn we blij met het diner dat de eigenaar ons aanbiedt en aarzelen dan ook geen moment om voor de tweede avond te reserveren. We slapen in kleine schattige huisjes, de kinderen in een eigen huisje en wij ook. Toch vinden ze het halverwege de nacht wat spannend en volgt er een beddenwissel.
Kruger via de Phabeni en Numbi Gate
Heel vroeg op, want de eigenaar van de lodge heeft ons verteld dat er een quotum is aan het aantal auto’s dat het Krugerpark mag betreden. Hij zegt dat als we om zes uur bij de ingang zijn, we zeker weten dat we naar binnen kunnen. Dus in het donker rijden we in een half uur naar de Phabeni Gate. Deze staat niet in alle reisboekjes en is daarom de minst drukke. Bij de Numbi Gate vertrekken alle tours en excursies en hierdoor sta je uren in de rij. En de meeste toeristen willen via de eerste officiële Paul Kruger Gate naar binnen. Het kost ons 45 minuten om binnen te komen. We worden beloond door een prachtige zonsopgang. En niet veel verder drie leeuwen die we wel van een grote afstand zien, maar voor ons weer een van de Big 5 om af te strepen.
De eerste stop van vandaag is Camp Sukuza, we hebben vanuit de lodge een ontbijtpakket meegekregen en hier maken we even gretig gebruik van. We bepalen de route tot aan de lunch, stukjes verhard en stukjes onverhard. Het valt ons op dat dit stuk van het Krugerpark veel minder bebost is, er zijn meer vlaktes en dat zoekt wat makkelijker. Veel minder olifanten en op de onverharde wegen komen we eigenlijk geen wild tegen. Of dat toeval is weten we niet. We rijden tot Lower Sabie, een groot rest camp, waar een restaurant en veel meer is. We gebruiken hier dan ook een heerlijke grote lunch. Nog 100 kilometer terug naar de Numbi Gate. Weer deels over onverharde wegen en deels verhard. We maken een paar mooie stops op de plekken waar je even uit de auto mag. Na ruim acht uur in het park vinden we het wel genoeg en om half vijf zijn we weer terug bij de lodge. Na een heerlijk diner gaan we lekker vroeg slapen.
Swaziland
Om negen uur rijden we weg, we willen een keer op tijd aankomen in onze nieuwe accommodatie, zodat we een beetje kunnen relaxen. Het is een rit van iets meer dan drie uur, dus dat zou moeten kunnen. We moeten in ieder geval de grens passeren om Swaziland in te komen en we hebben geen idee hoelang dat gaat duren. Onderweg zijn er veel wegwerkzaamheden wat de rit niet sneller maakt. De grens zijn we zo over. En blij dat we het speciale papier voor de autoregistratie van de verhuurder op ons verzoek meegekregen hebben. Anders waren we er niet in gekomen. Een klein half uurtje binnen Swaziland en we zien een leuke plek om te picknicken. Een afslag naar een waterval en lodge. De rit naar ernaar toe is nogal een avontuur, omdat het een hele steile onverharde weg is. Maar wat een prachtig plekje. Na het betalen van de toegang tot het reservaat, moeten we een wandeling maken van ruim 20 minuten om bij de picknickplek te komen. Helemaal alleen op de wereld genieten we van dit mooie moment. Een stop die ons uiteindelijk bijna twee uur kost en zorgt dat we niet meer vroeg aankomen. Maar dat hadden we er wel voor over. Via de dam rijden we in nog een kleine twee uur naar de Ezulwini Valley. We schrikken een beetje van onze accommodatie. Zacht omschreven een oude, vieze muffe bende. Veel is kapot, ramen die niet dicht kunnen, noem maar op. Gelukkig zijn we met z’n alleen en maken we er maar het beste van. Het eten in het restaurant is wel heel goed en we kunnen er uiteindelijk allemaal wel om lachen. We hebben natuurlijk al dagen in hele mooie lodges gezeten en waren dit even niet gewend. Straks in St. Lucia zal het allemaal vast weer heel mooi zijn. Swaziland is niet voor niets een van de armste landen ter wereld.
Vandaag gebruiken we een beetje als relaxdag en gaan we cultuur snuiven. We brengen een bezoek aan een Culture Village. Wel heel erg toeristisch, maar goed in elkaar gezet. Een soort openluchtmuseum, zoals wij dat in Arnhem kennen. Eerst krijgen we een dansvoorstelling van ruim een half uur en daarna worden we meegenomen het dorp in. Alles over de leefgewoontes en cultuur wordt uitgebreid en heel duidelijk verteld. Het duurde voor de kleintjes wel wat te lang, ook omdat ze het Engels niet konden verstaan. Je kon in de hutjes kijken en rondlopen.
Voor we vertrokken zijn we nog naar de waterval gaan kijken. Een schitterend plaatje, dat je zeker niet mag missen als je hier bent. Vanmiddag gebruiken we om lekker te relaxen, morgen moeten we tenslotte weer een tijd in de auto zitten.
Omdat we als groep niet bij elkaar zitten, eten we de tweede avond in Swaziland in het luxe Spa hotel, waar de koning en zijn metgezellen ook heel vaak zijn. Leuk idee. Echter blijkt de koning vandaag ook z’n entree te maken en wanneer we de oprijlaan naar het hotel op rijden is er volop politie. De koning staat op het punt te vertrekken. We worden met de auto naar een weggetje (lees wandelpad) gestuurd om maar zo ver mogelijk van de weg te zijn. Niemand mag ook maar in de buurt zijn van die weg. Oké, we staan dus opeens in de tuin van het hotel, bij mensen op de stoep. Uhh en hoe komen we hier nu weer weg, nou even proberen te keren. De auto min of meer door de bosjes manoeuvreren en terugrijden. Eenmaal op de parkeerplaats is alles weer normaal. De politie en de koning zijn weer vertrokken. Eindelijk kunnen we genieten van een heerlijk buffet aan de tafel aan het zwembad. Wat een beleving!!
St. Lucia
Vanuit Swaziland is het ongeveer vier uur rijden naar St. Lucia. We vertrekken lekker vroeg om nog een beetje te kunnen genieten van St. Lucia. We gaan weer over de grens, wat ook dit keer lekker snel gaat. Alleen een wirwar aan hekken en routes die je met de auto moet volgen. Hoe saai het landschap de laatste twee uur in Swaziland ook was, het verandert meteen in Zuid Afrika. Swaziland is wel veel armer, maar als je om je heen kijkt, lijkt het in Zuid Afrika toch armer. Veel minder netjes, overal weer rommel en goedkopere hutjes.
We komen aan in ons prachtige hotel, maar kunnen nog niet inchecken, dus gaan even het dorp in voor een lunch. St. Lucia is een echt klein toeristendorp. Veel meer verwesterd dan de rest en dat is een leuke afwisseling. Het is heel klein en dat maakt het zo schattig. De prijzen van de souvenirs zijn er wel naar, een stuk hoger dan in de rest van het land. Na de incheck gaan de kids eens lekker zwemmen, het is hier een stuk warmer dan elders, waardoor het water veel aangenamer is. ’s Avonds eten we met z’n allen in een leuke tent, waar ze veel keus hebben. Overdag is dit een mooie plek om nijlpaarden en krokodillen te spotten vanaf het terras. De terugrit is best spannend, de nijlpaarden lopen hier ’s avonds namelijk door de straten en daarom mag je je alleen in een auto verplaatsen. Maar we komen er geen een tegen.
Een dag om heerlijk uit te slapen. Na het ontbijt halen we een lunchpakket bij de lokale super en gaan op pad. We rijden het Imfolozi Park in tot aan Cape Vidal. Onderweg zijn er heel veel uitkijkpunten. We spotten weer zebra’s, antilopes en nijlpaarden. Bij Cape Vidal komen we op het prachtige strand en kan er lekker in de zee gespeeld worden. Wel heel erg oppassen, wat er is een sterke stroming en het kan ineens heel diep zijn.
Om drie uur worden we verwacht aan de steiger. We stappen op twee kleine bootjes en gaan een tocht van twee uur maken op Lake St. Lucia. We spotten het ene na het andere nijlpaard en een aantal krokodillen. We genieten van een hele mooie zonsondergang. Alweer een prachtige dag voorbij. We sluiten ons verblijf in St. Lucia af in het visrestaurant en genieten niet alleen van sushi maar ook van lokale visspecialiteiten. Helaas weer geen nijlpaarden op de terugweg naar het hotel. We zijn stiekem toch een beetje teleurgesteld dat we dit niet mochten meemaken.
Hluhluwe
We gaan een stukje back tracken. Helaas kon dat niet anders tijdens het reserveren. Achteraf is het geen ramp dat we niet vier nachten in St. Lucia kunnen blijven, want de lodge waar we nu verblijven is echt weer heel bijzonder en ook het regent vandaag. We zouden eigenlijk op deze regendag een safari hebben, maar in Kololo hadden we besloten om dit een dag te verplaatsen. Middenin een natuurpark, met giraffen maar ook gevaarlijk wild. Omdat het maar anderhalf uur rijden is, vertrekken we een beetje op tijd, zodat we nog lekker wat aan de middag hebben. We hebben geluk, want de kamers zijn net klaar. De eigenaar tipt ons om te gaan lunchen en een show bij te wonen met slangen en krokodillen. En we nemen zijn tip van harte. Ze raken een beetje gestrest als we met zeventien man aankomen en willen lunchen. Maar omdat we wat eten delen en door onze flexibele instelling komt het helemaal goed. De show is heel erg leuk. De ranger vertelt alles over de slangen en we mogen ze zelfs aaien en vasthouden. ’s Avonds eten we gezellig in de lodge en doet het personeel een aantal Zulu dansen voor ons.
De volgend ochtend vroeg op. We moeten nog een half uur rijden voordat we bij de ingang van Hluhluwe gamepark zijn. We moeten ons om acht uur melden. Dan stappen we over in een Safari-jeep. De laatste keer tijdens deze vakantie op zoek naar wild. Wederom leeuwen, heel ver weg. Giraffen, zwijntjes, zebra’s en nog veel meer wild. Het park is prachtig, met hoge bergen, maar meer vlaktes en betere uitkijkpunten. Helaas ook nu geen luipaard.
Rond elf uur is de safari afgelopen. Een aantal gaat nog met de eigen auto het park in en een aantal gaat terug richting de lodge, maar maken een stop op de lokale markt. De kinderen kijken daar hun ogen uit. Mensen staan in de rij om de supermarkt in te mogen. Een drukte van jewelste.
Drakensbergen en de Sani Pass
De langste rit van de vakantie. We vertrekken om half acht en komen uiteindelijk aan om drie uur. Onderweg maken we een stop bij de Howick Falls, niet heel bijzonder. Hier lunchen we even, want inmiddels is het al na twaalven en we moeten nog twee uur voor we op de bestemming zijn. De laatste vijfentwintig kilometer gaat over een smalle weg. We wanen ons een beetje in Amerika met die mooie bergen. De route is echt prachtig. We rijden wel vaak langs bermbrandjes, die bewust worden aangestoken. Reden: de grond wordt weer opnieuw vruchtbaar, zorgt dat de spontane branden (door sigarettenpeuken) niet vrij baan hebben en er is erg veel last van teken die door het vuur en de rook worden verdelgd.
Om kwart voor negen moeten we ons melden in Underberg, hier stappen we over op 4×4 jeeps met chauffeur om de Sani Pass op te gaan. Het is helemaal helder en we hebben weer zo’n geluk. Gisteren nog heel erg bewolkt en was er veel last van de rook van de branden. We zijn zwaar aangekleed, want ons is verteld dat het heel erg koud is in de winter, dus vier laagjes aan. De laagjes gaan heel snel uit, want het is warmer dan verwacht. De rit naar boven is fenomenaal, wat een uitzichten, wat een steile weg en wat een goede stuurkunsten van onze chauffeur. We stoppen op meerdere plekken en mogen er even uit om wat foto’s te schieten. Je blijft foto’s maken. Dan de grens over met Lesotho en weer een stempel extra gescoord. We rijden tot aan het eerst dorp en krijgen daar een uitleg over de manier van leven, kopen nog een duur souvenir en dat doen we maar al te graag als we zien hoe deze mensen leven. Een kwartier terug rijden en we zijn bij de hoogste pub van Afrika. Hier gaan we lunchen, foto’s maken en even genieten van het moment dat wij hier mogen zijn. De weg terug is een grotere uitdaging. Maar ook hier stuurt onze chauffeur zich weer heldhaftig doorheen. Aan het einde van deze superdag duiken de kids nog even het verwarmde zwembad in.
Laat jouw reis door Zuid Afrika regelen door de Reisverrijker!