Jordanie

Al een paar jaar roep ik dat ik graag eens naar Jordanië zou willen. En nu is het er dan echt van gekomen. In het de voorjaarsvakantie reizen we met Royal Jordan naar Amman. Omdat we inmiddels toch wel aan de schoolvakanties gebonden zijn, maar we de kids ook niet aan de mega hitte willen blootstellen gaan we in het laagseizoen. En over het algemeen is het weer prima in Jordanië, rond de 20 graden en zonnig, dus daar maken we ons niet te druk om. Helaas blijkt als we aan komen dat het veel te koud is voor de tijd van het jaar en sneeuw zien ze in deze periode normaal al helemaal niet. Maar goed, wij dus wel 3 dagen lang. En we laten onze vakantie er niet door bederven. Laat op de avond komen we aan in ons hotel in Amman, nadat we op de luchthaven zijn opgewacht en door de douane zijn geloodst door onze chauffeur. Super, want we konden opeens geen geld pinnen voor onze visa en de lieve man heeft ons alles voorgeschoten. Heel fijn als iemand je staat op te wachten.

Na een korte nacht en een goed ontbijt neemt onze chauffeur ons mee door de drukke stad Amman. Eerst bezoek ik 4 verschillende hotels, wat me een goede indruk geeft van wat er allemaal is. En daarna rijden we naar de citadel. Waar we heerlijk een uurtje rondstruinen en de jongens bepalen de weggetjes. Na een uurtje besluiten we dat we genoeg zijn uitgewaaid daar boven op die berg en zo rijden we langs het amfitheater nog wat door de stad. We trakteren de jongens een keer op MCdonalds, wat daar overigens niets kost. En gaan daarna terug naar het hotel. De kinderen kijken wat tv en willen daarna graag zwemmen. Buiten plenst het van de regen, dus we doen gewoon lekker waar zij zin in hebben. Ze moeten nog heel doen dingen doen die wij leuk vinden.

Zoals de volgende dag. We worden om half 9 opgehaald en rijden in 2 uur tijd naar Um Qais. Onderweg hebben we zon, sneeuw, hagel en regen. Eenmaal daar aangekomen zijn we de enige die op deze oude Romeinse plek rond lopen. Helaas zijn hier de gidsen heel erg opdringerig. Maar we laten ons niet uit het veld slaan, we hebben er geen nodig. Laat onze jongens maar lekker hun eigen weggaan. Na een half uurtje zitten we weer in de bus en rijden we terug naar Jerash, wat ons ongeveer 1 uur kost. We besluiten om eerst wat te eten voordat we al dat moois gaan bekijken. Onze gids brengt ons naar een Jordaans restaurantje (half open, erg koud), waar we een heerlijke lokale lunch krijgen. Daarna hijsen we ons in de regenjassen en gaan we de ruïnes bekijken. Wat een geweldig mooie plek is dit. En er is ook zoveel mooi bewaard gebleven. De vele zon en de zwarte wolken maken het tot een mysterieuze plek wat hele mooi plaatjes oplevert. Na ons bezoek van 2 uur rijden we weer terug naar Amman en gaan we met de kids nog eenmaal zwemmen. Morgen gaan we per slot van rekening hier weer weg en gaan we zelf met de auto verder.

Na het ontbijt worden we opgewacht door de meneer van Hertz en krijgen we een prachtig grote auto voor de komende 6 dagen. De uitdaging is nu alleen nog om de stad Amman uit te komen. De bewegwijzering staat allemaal wel in het Engels, maar je moet wel eerst weten welke richting van de stad je op moet voordat pas de Dode Zee aangegeven staat.  En daar kwam dan nog bij dat het spits was, dus megadruk. En ze halen zowel links als rechts in, dus extra goed opletten. Maar met een beetje aanwijzingen komen we er toch in een keer uit. We vertrekken uit het regenachtige Amman en gaan richting Madaba, waar we onze eerste stop maken in dit dorp en eens gaan kijken naar de vele mozaïek vloeren die er liggen. Wanneer we Madaba achter ons laten en nog even stoppen op de berg waar Mozes de 10 geboden heeft geschreven, zien we de Dode Zee al voor ons liggen. En de zon komt ons opeens tegemoet. Het temperatuur verschil met Amman is dan ook enorm. De Dode Zee ligt op het laagste punt van de wereld en vandaar dat we het nu ineens 10 á 12 graden warmer hebben. De wind blijft en daardoor blijft de rode vlag ook uit vandaag en mogen we niet gaan zwemmen in de Dode Zee. Duimen dat het morgen anders is, anders zijn we dat hele eind gekomen om deze geweldige ervaring mee te maken en dan kan het niet….

Na een geweldig ontbijt in ons hotel (wat een keuze zeg!) is de witte vlag gehesen en mogen we gaan dobberen. Na een wat insmeren met modder loop je dan voorzichtig, die scherpe stukken zout doen zeer aan je voeten, de zee in. En als je dan gaat liggen in het water, plop je vanzelf naar boven. Zinken is absoluut niet mogelijk. De kinderen vonden het echter niet leuk en wilde dan ook maar al te graag naar het verwarmende zwembad en de douche om het prikkende zout van hun tere huidje te spoelen. Na deze ervaring stappen we weer in de auto en rijden we in 3 uur tijd naar Petra. Ons hotel vind zich recht voor de ingang van de oude stad. Om half 9 mogen we gaan genieten van Petra by night. We hebben hier hele hoge verwachtingen van. Bij de gate staat er ook al een enorme rij mensen. Het is inmiddels best koud aan het worden zo laat en de wind raast ook aardig. De hele weg (2 kilometer) staat vol met kaarsjes en na een wandeling van ruim een half uur komen we aan bij de Treasury. Daar zitten al heel wat mensen te wachten in de wind en de kou. Het hele plein staat vol met kaarsjes en er zit een man op een fluit te blazen. Na een half uur in de kou te hebben gezeten gaan beide jongens huilen en besluiten wij maar terug te gaan. Achteraf bleek ook dat er niets meer gebeurde dan dat. Wij hadden verwacht dat er nog meer verlichting aan zou gaan, maar niet dus. Al met al viel het erg tegen. Zeker met kleine kinderen geen aanrader om te doen, tenzij het heerlijk warm is, misschien. Terug in het hotel hebben we dan ook even lekker met z’n 4-tjes in bed gelegen om weer warm te worden.

Als we wakker worden is het nog wel fris, maar de lucht is strak blauw. We gaan vandaag de stad Petra verkennen. De jongens zien een beetje op tegen het lange lopen, na de ervaring van gisteravond. Maar het valt allemaal mee. We verzinnen spelletjes en genieten van al dat moois dat er te zien is. Voor we het weten zijn we weer bij de Treasury en lopen zo verder de oude stad in. We rusten veel uit, drinken wat en gaan weer verder op onderzoek. Na een dure lunch op het verste punt beginnen we aan de terug tocht. De vele ezeltjes en kamelenmannen komen wel honderd keer aan je vragen of je niet mee wilt om maar zelf niet meer te hoeven lopen, maar wij zijn bikkels en lopen alles zelf. We zijn dan ook zeer trots op onze Roan van 5, die wel 10 kilometer loopt die dag. En ze krijgen dan ook op het einde van de dag hun wel verdiende ijsje. En thuis (in Nederland) een mooie zelf gemaakte medaille van papa.

Wat vliegt de tijd, we zijn alweer over de helft van de vakantie. Vandaag vertrekken we naar de woestijn en gaan we beleven hoe het is om als bedoeïen te leven.  We zullen 2 nachten gaan slapen in een tent. Na een rit van 1.5 uur komen we aan in Wadi Rum. Voor het eerst dat we niet duidelijk de weg kunnen vinden en we dus op een plek komen waar we opeens een kaartje moeten kopen om de verder instructies te krijgen van waar we moeten zijn. Hoe bedoel je we voelen ons bedonderd. Maar goed €10,- lichter komen we dan toch op de plaats van bestemming aan. We overnachten in een luxe tent op een mooi kamp aan het begin van de woestijn. Na alles een beetje te hebben uitgepakt en klaar gemaakt gaan we een tochtje maken op de kameel. De kinderen moesten hier eerst even aan wennen, maar eenmaal bij papa of mama boven op de kameel voelen ze zich heel stoer. We rijden een minuut of 20 door het zand en klimmen dan naar boven op de rotsen om van de zonsondergang te genieten. Eenmaal weer beneden heeft onze kamelenman thee voor ons gezet en drinken we dit te samen met verse kamelenmelk. Vervolgens gaan we weer op onze kameel terug naar het kamp. Bij een heerlijk kampvuur krijgen we een Jordaans buffet. Natuurlijk gaan we nog even genieten van de honderden sterren die je hier zo goed kan zien en daarna duiken we met kleren en al onder 4 dekens, om maar vooral warm te blijven.

Na een Jordaans ontbijtje staat er een jeep voor ons klaar en gaat een jonge gids ons twee uur wat stukjes van de woestijn laten zien. De jongens vinden het maar wat prachtig dat ze in een jeep mogen zitten en iedere keer door het zand mogen struinen en stenen mogen gooien. Het wordt een leuke ochtend. ’s Middags spelen we lekker wat bij de tent en genieten we van de zon en de warmte. Want het verschil dag en nacht is hier enorm.

We ontbijten lekker vroeg en rijden dan in 45 minuten naar Aqaba. Waar we veel te vroeg aankomen voordat ik mijn 5 hotel inspecties ga doen. Maar geen probleem we willen graag nog even geld pinnen om wat souvenirs te komen en nog wat leuke dingen te doen. Helaas laten alle 10 ATM machines ons in de steek en we krijgen de komende 3 dagen nergens geld uit. Na een belletje met de ING lukt het nog steeds niet. Terwijl andere mensen er wel geld uit krijgen. Erg vervelend. De laatste twee dagen van onze vakantie blijven we dan ook maar lekker bij ons hotel en zwemmen we wat. Lekker rustig eindigen.

Na een halve ochtend aan het zwembad, pakken we snel de spullen in en worden we weer opgehaald door onze chauffeur die ons terug brengt naar ons eerste hotel in Amman. Een saaie rit van 4 uur. Gek genoeg kunnen we in Amman bij het eerste de beste pinapparaat weer pinnen. En kunnen we onze schulden nog even af betalen aan onze chauffeur. De volgende ochtend komt hij ons ook weer ophalen en brengt ons terug naar de luchthaven. Daar staat iemand van het agentschap ons weer op te wachten en lijdt ons zo langs alle rijen heen naar de incheckbalie. In 5 uur tijd vliegen we weer terug