Meknes

We vliegen met Transavia naar Casablanca en maken voor de verandering weer eens een doorstart. Als ik met Therese op reis ben gebeuren er altijd van dit soort dingen. Een grote groep vogels voor de landingsbaan maakt het te gevaarlijk. Fijn dat de piloten dit soort zaken serieus nemen. Na de douane halen we ons koekblik (klein FIAT Pandaatje) op en gaan richting Meknes. De snelweg heeft nogal wat tol en daar hebben we cash voor nodig. Alleen blijkt ING ons geen geld te willen geven, maar gelukkig heb ik nog een VISA. Door de tolpoortjes hebben we gelijk de mogelijkheid al onze grote briefjes om te ruilen voor kleingeld. De weg naar Meknes duurt ongeveer 2,5 uur.

Eenmaal aangekomen in het centrum is het even zoeken naar de juiste plek om te parkeren. Maar gelukkig zijn er genoeg van die mannetjes die je wat graag helpen om een plekje te vinden. Voor 35D (3,5 euro) mogen we 24 uur parkeren. Met onze rolkoffertjes wandelen we dan de medina in. Onze Riad ligt namelijk in het oude centrum. We checken snel in want de zon gaat al onder en dan is de stad op z’n mooist is. We scoren een tafeltje op het terras aan het grote plein en bestellen hier gelijk ons avondeten. Prachtig om de zon te zien ondergaan, terwijl het op het plein krioelt van de mensen. Helaas koelt het snel af, daarom gaan we lekker terug naar ons knusse Riad en duiken snel ons bedje in.

Onze kamer in de Riad heeft geen ramen, dus ’s nachts is het pikdonker, maar ’s morgens ook.  Je bent daardoor even het besef van tijd kwijt. Maar om 8 uur zitten we (helaas binnen door de regen) aan ons ontbijt.  Lekker vroeg stappen we de medina in en als eerste staan we in de oude Koranschool. Een prachtig versierde ruimte met allerlei handwerktegeltjes. Alleen om te kijken, want er is geen verdere informatie, terwijl je wel €7,- entree betaalt. Maar wel de moeite waard. De moskee mag je als niet-moslim niet betreden, dus die laten we links liggen. We verlaten de medina en lopen door de grote poort richting de Royal golfbaan, we mogen van de bewakers even om het hoekje gluren. Langs de lange hoge muur van de baan en het paleis gaan we naar het bassin en de oude stallen. Ook hier weer een mooi stukje verleden met geweldige zuilen, en voor €7,- entree ook weer zonder educatie. Voor €5 kun je nog een extra gids huren, niet nodig, want je kunt hier prima zelf rondlopen en foto’s maken.

Meknes heeft een heleboel stadsmuren en soms zit er tussen die muren alleen een weg en een stoep. En dan ineens duikt er weer een poort op, waar je door kunt steken en je terechtkomt in een wirwar aan straatjes waar de lokale bevolking woont. Het is een klein doolhof en je loopt dan ook regelmatig vast, doordat je voor een doodlopend stuk hebt gekozen. Maar uiteindelijk als je de meeste mensen volgt kom je weer bij een uitgang. Via maps.me, die hier beter werkt dan Google, kom je er iedere keer toch weer uit.  We lunchen in een soort klein snackbarretje en lopen daarna langzaam terug naar ons Riad. Koud en nat drinken we een warm kopje Marokkaanse thee en relaxen  even. Na een goed uur is het weer droog en gaan we verder op onderzoek in de medina. Het fijne is dat de mensen je hier met rust laten, je kunt overal rustig kijken en veilig rondlopen. We hebben af en toe wel  bekijks, want we zijn vrijwel de enige toeristen in dit stuk van de medina, maar het is prachtig om te zien hoe ze houtsnijwerk met de hand maken en het metaal bewerken. Overal lopen mannetjes met karren fruit, brood en groente. Echt terug in de tijd en super om te zien hoeveel lokale kleine winkeltjes er zijn.

Na al dit slenteren vinden we een schattig klein restaurantje. Nou ja gewoon een huiskamer, waar moeders een overheerlijke Marokkaanse maaltijd voor je klaar maakt. Je moet wel een beetje geduld hebben en we hebben het koud ondanks een dikke jas, maar dan heb je wel wat speciaals. Moe, voldaan en met een volle maag keren we terug naar ons kamertje in het Riad. Op naar een nieuw avontuur morgen richting de bergen en Taza.