Van Meknes naar Tazekka NP

Als we naar buiten stappen uit onze Riad zijn we blij verrast dat de zon schijnt. Op de weersvoorspelling stond namelijk de hele dag regen. We vinden ons koekblik weer terug, helemaal  ingebouwd door verkoopwagentjes. Koffertjes in de bak en op pad. Onze eerste stop van vandaag is op een klein uurtje rijden. Bhalil, een dorpje met allemaal grotwoningen. Als we aankomen weten we even niet waar we die huisjes  kunnen vinden, maar al gauw worden we aangesproken door Karim. Hij wil graag onze gids zijn en zijn dorp aan ons laten zien. Hij woont zelf in een grothuis en hij nodigt ons uit voor de thee. Eerst waren we een beetje huiverig, omdat ze vaak in Marokko op het einde veel geld van je willen en dan vervelend gaan doen als je dit niet geeft. Maar Karim was duidelijk dat we vrij zijn om te geven wat we willen. Achteraf waren we blij met onze gids, want als je zelf aan de wandel gaat, dan zie je de grotwoningen niet. Ze hebben er namelijk gewoon huizen bovenop gebouwd. Na een kopje thee, een ontmoeting met zijn vrouw en zoontje en een korte uitleg over het maken van speciale Marokkaanse knopen, brengt hij ons terug naar ons koekblik.

We vervolgen onze weg naar Sefrou. Als eerste rijden we naar de cascades (watervallen) van Sefrou. Daarna willen we de oude medina nog even in, want de boekjes zeggen dat er veel mooie bruggetjes zijn en het water leuk door de stad stroomt. Maar helaas. De medina is dicht omdat het ‘zondag’ is (vrijdag is hier wat bij ons zondag is), maar er ligt ook overal vuil en het ziet er hier een stuk armoediger uit, wat een minder fijn gevoel geeft om rond te lopen. We besluiten dus om terug te gaan naar ons koekblik en een bakkertje op te zoeken voor de lunch.

Na de bakker gaan we door richting El Menzel, niet om het plaatsje, maar om de prachtige route door de kloof. En deze binnenweggetjes zijn een stuk leuker dan de snelweg. Vanaf El Menzel is het nog een klein uurtje naar ons volgende verblijf. Het begint inmiddels ook steeds harder te regen. Jammer, maar alles wat vannacht valt, hebben we morgen niet. De laatste 15 km rijden we weer een kloof in en dus al een stuk van het park. We hebben via internet een speciaal plekje gevonden, het is wel een uitdaging om het te vinden en de weggetjes worden steeds smaller en gaan zelfs over in modderpaden. Uiteindelijk komen we er aan en is het even zoeken naar de eigenaar. Een schitterend plekje, maar een beetje verwaarloosd. Op internet ziet het er veel belovender uit dan het is. Maar het uitzicht is geweldig. Het plekje heeft zoveel potentie…..

We struinen wat over het terrein en gaan vervolgens in het restaurant bij de haard even warm worden. Omdat we in the middle of nowhere zitten, hebben we geregeld dat we kunnen mee-eten.

Morgen dit mooie park eens verkennen.