Wandelen in de Tatra-bergen: zwaar, adembenemend en onvergetelijk

Moniek Bos-Bouwman

Sommige dagen tijdens een reis blijven je voor altijd bij. Voor ons was dat zonder twijfel de dag dat we gingen wandelen in het Tatra-gebergte, op de grens van Polen en Slowakije.

We wisten dat het pittig zou worden, maar niets had ons voorbereid op hoe bijzonder en zwaar deze tocht zou zijn.

Een vroege start

De wekker ging vroeg. Om 7.20 uur koppelden we de camper los van de stroom en lieten de fietsen achter. Met de entreetickets en een gereserveerde parkeerplaats op zak reden we naar de start van de wandeling. Een voordeel van reizen met een camper: ontbijten en plassen doe je gewoon nog even ter plekke, zodat je fris en vol energie begint.

De lucht was grijs, maar we hadden goede hoop dat het zou opklaren. Rugzakken vol eten en water, stevige schoenen aan en gaan. Het plan: niet alleen de asfaltweg naar het beroemde meer lopen, maar een langere route met meerdere paden.

Klimmen, zweten en genieten

De eerste kilometers gingen over asfalt. Al snel namen we de groene afslag: het begin van de klim. En klimmen, dat was het. Steil omhoog, over stenen en wortels, langs beekjes en bossen. Onze knieën begonnen al te trillen, de ademhaling werd zwaar.

Luca, met zijn jonge benen, liep vrolijk voorop. Voor ons was het af en toe afzien. Maar elke keer als we stopten om even op adem te komen, werden we beloond met uitzichten die bijna onwerkelijk mooi waren. Bergen die zich langzaam uit de mist toonden, watervallen die naar beneden stortten, en meren die als spiegels tussen de rotsen lagen.

Boven op de wereld

Rond het middaguur kwamen we aan bij een van de bergmeren. De vermoeidheid was groot, maar het gevoel van trots nog groter. Het was alsof we “boven op de wereld” stonden. Even vergeten hoe zwaar de klim was – dit uitzicht maakte álles goed.

We besloten door te gaan, de blauwe route op. En dat betekende: nóg meer klimmen. Er waren momenten dat ik het echt spannend vond, langs de afgronden, met smalle paden en losliggende stenen. Maar de blik vooruit hield ons gaande

De weg terug

Na uren klimmen begon de afdaling. En dat bleek misschien nog wel zwaarder. Onze knieën protesteerden bij elke stap op de keien. Onderweg zagen we zelfs hoe een meisje lelijk viel en door een helikopter moest worden opgehaald. Het liet ons beseffen hoe ruig en onvoorspelbaar de bergen kunnen zijn.

Ons plan was om de laatste 9 kilometer terug met een paardentrailer te doen. Maar toen we bij het meer kwamen, zagen we geen paarden. Even slikken. Tot we na 1,2 km gelukkig toch een halte vonden. Voor 70 zloty per persoon stapten we in. Wat een opluchting – want na die lange tocht hadden we echt geen energie meer om nog uren terug te lopen.

24.000 stappen en een hart vol herinneringen

Aan het einde van de dag telde mijn horloge bijna 24.000 stappen. Ruim 15 kilometer zwaar wandelen, klimmen, zweten, lachen, soms vloeken – maar bovenal genieten.

Deze wandeling was fysiek zwaar, maar ook één van de mooiste ervaringen van onze hele reis. Het gevoel van vrijheid, de overweldigende natuur en de trots dat we dit samen gedaan hebben, maakte het onvergetelijk.

Zou jij de uitdaging aandurven om te wandelen in het Tatra-gebergte?

Ik help je graag bij het plannen van een zorgeloze en onvergetelijke reis.